The King's Gardens

Suite française en Far from the Madding Crowd waren voor Matthias Schoenaerts wellicht veelbetekenende producties, echt iets losmaken deden deze brave filmpjes niet. The King's Gardens koppelt hem dan weliswaar aan niemand minder dan Kate Winslet, het is vooral opnieuw het soort makke productie waar weinig eer mee te behalen valt.

Regisseur Alan Rickman worstelde duidelijk met een beperkt budget, waardoor de romance tussen twee tuinarchitecten aan het hof van de Franse koning Lodewijk XIV van bij het begin een beetje mank lijkt te lopen. Enerzijds wil het drama focussen op de strijd van een vrouw van iets lagere komaf om het te maken in een elitaire mannenwereld, anderzijds moet de film ook luchtig, romantisch en zelfs frivool zijn. Dat stelt de makers voor een keuze die nooit gemaakt wordt: is de optimistische Sabine de Barras het hoofdpersonage of volgen we eigenlijk de perikelen van André Le Notre?

Een volgende teleurstelling is dat de originele invalshoek - landschapsdesign in Versailles, daar zit wel iets in, toch? - heel weinig aandacht kreeg en er duidelijk geen mogelijkheden waren om de aanleg van de tuin ook in beeld te kunnen brengen. Zo krijg je dus al snel een film die eigenlijk nergens over gaat en door Winslet ongewild toch tot hoofdpersonage te bombarderen, zelfs het effect krijgt dat Schoenaerts volkomen overbodig is in deze film. Denk zijn personage weg en je mist amper iets.

Wat is er waar van het gerucht dat Schoenaerts zelf niet zo blij was met het resultaat?

De man neemt zijn rol nochtans serieus, maar je kan je niet van de indruk ontdoen dat bepaalde scènes hem moeite kosten. Wat is er waar van het gerucht dat Schoenaerts zelf niet zo blij was met het resultaat? Door de prent dan maar als The King's Gardens op ons los te laten, hoopt verdeler Lumière op zijn minst nog de liefhebbers van kostuumdrama's te lokken met een plechtiger klinkende titel dan A Little Chaos.

Die worden niet geheel teleurgesteld. Hoewel de vertelling bijzonder onevenwichtig is, te lang aansleept en geen focus vindt, zet Rickman de boel met een zekere elegantie in beeld en blijft het lot van de protagoniste ons toch boeien. Maar de grandeur die veel Hollywoodproducties wel weten te vatten, blijft een beetje uit.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de