Pawn Sacrifice

Met zijn gedreven vertolking als schaaklegende Bobby Fischer toont Tobey Maguire ons in Pawn Sacrifice nog maar eens dat hij niet moet onderdoen voor generatiegenoten die intussen een comfortabelere status hebben bereikt in Hollywood. We zagen Maguire de laatste jaren dan ook amper aan het werk, wat zou verklaren waarom filmmakers hem stilaan misschien minder als een leading man gaan beschouwen.

Schaakkampioen Fischer is niet alleen een interessant personage omdat hij op jonge leeftijd al op een fenomenaal hoog niveau speelde. Ook zijn wantrouwen en paranoia en de daaropvolgende veeleisendheid kenmerkten hem. In Pawn Sacrifice, dat vooral draait om Fischer’s rivaliteit met de Russische kampioen Spassky, wordt de evolutie van zijn persoonlijkheid sterk in de context van de koude oorlog geplaatst. Fischer ziet overal complotten in en zijn entourage heeft amper vat op hem. Maguire, effectief gecast, gaat nergens uit de bocht. Dat zijn jeugdige voorkomen hem in staat stelt Fischer zowel als twintiger als als dertiger te spelen, is een plus.

Sterke vertolkingen in een klassiek maar onderhoudend drama.

Regisseur Edward Zwick (Defiance, Blood Diamond) staat niet meteen bekend om zijn subtiele aanpak, maar de ogenschijnlijk saaie schaakwereld is wel gediend bij enige aandikking. De dynamische beeldvoering maakt echter zelfs de stiltes in deze film meeslepend. De sterke vertolkingen – naast Maguire zien we ook Liev Schreiber, Peter Sarsgaard en Michael Stuhlbarg heel overtuigend wezen – dragen er in grote mate toe bij dat de film geloofwaardig blijft en op dramatisch vlak weet te onderhouden.

Pawn Sacrifice bleef volledig onder de radar en werd nergens bekroond. Er zijn nochtans minder degelijke producties die wel prijzen wisten weg te kapen. Onterecht, maar op onze waardering kan dit klassieke filmpje alleszins rekenen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de