Argylle

Matthew Vaughn heeft ons eigenlijk nog maar zelden kunnen boeien. De herinnering aan die ene degelijke prent - Kinsgman: The Secret Service - heeft hij verknoeid met povere sequels. Met Argylle lijkt hij echt alle goesting kwijt te zijn. Op geen enkel vlak lijkt dit ook maar ergens op een serieuze productie.

Grootste pijnpunt is het scenario. Dit relaas over een suffige schrijfster die ongewild in een strijd tussen spionnen en geheim agenten belandt, is één grote, vermoeiende knoeiboel die niet één minuut entertainend of grappig is. Ontstellend ook dat een ervaren filmmaker als Vaughn hier nergens ritme in krijgt. Dit gedrocht sleept zich stervend voort, hopend op één geslaagd moment.

De interessante cast gaat dan ook helemaal de mist in. Sam Rockwell weet geen enkele dimensie aan zijn personage te geven, Bryce Dallas Howard moet in de tweede helft een compleet ongeloofwaardige transformatie ondergaan en Bryan Cranston lijkt zelfs in het geheel niet te kunnen acteren.

Deze film stuitert meer dan twee uur over het scherm als een invalide dolleman

Vaughn laat zijn camera maar tollen, kapt er ladingen CGI over en zet daar gemakzuchtig enkele discoklassiekers op. Zo stuitert Argylle meer dan twee uur als een invalide dolleman over het doek. Beschamend.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de