Clash of the Titans

Genre: Actie | Duur: 1u16 | 2010 | Release: 7 April 2010 | Land: VS | Regie: Louis Leterrier | Cast: Sam Worthington, Gemma Arterton, Mads Mikkelsen, Liam Neeson, Ralph Fiennes, Pete Postlethwaite, Nicholas Hoult

Hollywood heeft het rijk der goden herontdekt. Aannemelijk, want iedereen die zelfs maar de beginselen van de Griekse of Romeinse mythologie kent, is zich ervan bewust dat wat zich op goddelijke niveaus afspeelt niet moet onderdoen voor de eerste de beste soap. Zo belanden we in Clash of the Titans, een van de vele producties dit jaar met goddelijke personages, in een conflict tussen de Griekse broers Zeus en Hades. Tussen hen komt de halfgod Perseus te staan, die de mensheid, of in dit geval toch de havenstad Argos en dan in het bijzonder de lokale koningsdochter, moet redden. Het bonte gezelschap dat hem bijstaat doet vaagweg aan The Fellowship of the Ring denken, terwijl verder zanderig spektakel, inclusief reuzenschorpioenen en slechteriken met slangenkoppen, herinneringen oproept aan overroepen blockbusters als Troy, The Mummy of zelfs Pirates of the Caribbean.

Die referenties zeggen genoeg: Clash of the Titans, een remake overigens van de gelijknamige film uit 1981, gaat voluit voor avontuur, spektakel en actie. Louis Leterrier, die van The Incredible Hulk een aangename maar onopvallende actieprent maakte, wordt als regisseur bijgestaan door de producers van onder andere 10.000 B.C. en 300, maar in dit geval gelukkig met minder desastreus resultaat.

Hoewel. Uiteraard is een en ander behoorlijk potsierlijk. De personages stellen niet veel voor, de dialogen bezwijken onder pseudo-mystieke bla-bla en de dramatiek is op het bespottelijke af, met dank aan een overijverige Ralph Fiennes, wiens Hades zelfs Voldemort overschaduwt. Maar dat staat enig amusement niet in de weg. Clash of the Titans kent een strak vertelritme, houdt het bondig, bevat best wat spannende taferelen waarbij de CGI-effecten efficiënt gehanteerd worden en verveelt dus aldus eigenlijk geen moment. Op het einde blijft zelfs genoeg onontgonnen gebied over voor een sequel.

Sam Worthington, na Avatar en Terminator: Salvation echt wel een heuse actiester, doet wat van hem gevraagd wordt zoals gelijkaardige sterren als Mel Gibson of Vin Diesel dat voor hem deden: de beuk erin, zonder persoonlijkheid of emoties te tonen. En in dit soort films moet dat niet meer zijn.

En het is de laatste keer dat we u waarschuwen: ga voor de goedkopere 2D-versie want de meerwaarde van 3D is eens te meer verwaarloosbaar.