The Silence

Genre: Horror | Duur: 1u30 | 2019 | Release: 10 April 2019 | Land: VS | Regie: John R. Leonetti | Cast: Stanley Tucci, Kiernan Shipka, Miranda Otto, John Corbett

Uiteraard zal elke filmfanaat meteen A Quiet Place roepen - of fluisteren - bij het horen van de premisse van The Silence: De mensheid wordt plots aangevallen door bloeddorstige wezens die op geluid afkomen, dat hebben we dus eerder gehoord. Het regiedebuut van John Krasinski was een ijzingwekkende en doorleefde horrorthriller met enkele vernuftige scènes, maar blijkbaar is The Silence gebaseerd op een roman die twee jaar geleden al verscheen. Laat ons het toeval noemen dat een gelijkaardig gegeven in beide films aan bod komt  - inclusief een doof tienermeisje - maar de uitwerking van deze Netflixproductie is stukken minder verfijnd. 

Een familie slaat op de vlucht nadat uit een eeuwenlang afgesloten grottenstelsel een kolonie monsters ontsnapt die gelokt worden door geluid. Nadat dochter Ally een verkeersongeluk kreeg waardoor ze haar gehoor verloor, kunnen alle gezinsleden zich in gebarentaal uitdrukken, wat hen uiteraard goed van pas komt. 

Het relaas dat volgt, verloopt via gekende wegen en voorspelbare hindernissen, maar is niettemin vrij creepy en intens. Horrorfans kunnen genieten van enkele lekker spannende momenten. Regisseur Leonetti zet dat allemaal weinig inventief maar vaardig in beeld. A Quiet Place kenmerkte zich echter ook door de prachtige dynamiek tussen de personages en de uitzichtloosheid van een bestaan in een postapocalyptische wereld zonder geluid. The Silence gaat voor een meer oppervlakkige beleving door het begin van de ramp te tonen - waardoor we eerder aan Bird Box moesten denken - en weet van zijn personages niet veel meer te maken dan marionetten. Er wordt ook niets sfeerbepalend aangevangen met de stiltes. 

Dit is al bij al best aanvaardbaar kijkvoer natuurlijk, maar stilaan kan je Netflixfilms met fastfood vergelijken: er is een instant voldoening, maar echt smaken doet het niet. Het blijft vooral bij kijken in plaats van ervaren, en een productie dreigt, hoe goed gemaakt misschien ook, steevast snel vergeten te worden. Cinema op zijn hapklaarst. Nog maar eens zucht.