Vacancy

Genre: horror | Duur: 1u20 | Release: 1 Augustus 2007 | Land: VS | Regie: Nimród Antal | Cast: Frank Whaley, Luke Wilson, Kate Beckinsale

Wat gebeurt er wanneer een uit elkaar gegroeid koppel met autopech in het midden van de nacht een motel binnenstapt? In een romantische komedie blijkt de eigenaar de ex-verloofde van de vrouw, maar kiest ze, na wat wederzijds geflirt en jaloers gestuntel van de echtgenoot, uiteindelijk voor haar huwelijk. In een drama raakt het koppel voor even geïsoleerd van de buitenwereld, waardoor hun opzijgeschoven problemen tot uitbarsting komen. In een pornofilm zijn alle kamers van het motel volzet, maar is het koppel bereid een kamer te delen met een ander koppel.



Maar Vacancy heeft zijn naam niet gestolen en dus komen David en Amy toe in een compleet verlaten motel. Tegen hun zin, en met enige hygiënische arrogantie, betrekken ze de ranzige bruidssuite. Maar Vacancy zou de horrorfilm niet zijn die hij is, mocht er geen luid geklop zijn in de kamer ernaast, geen louche motelmanager met snor, geen dichtgenagelde vensters in de badkamer. Het spannendste stuk van de film is dan ook de subtiele opbouw van ?hier is toch iets mis? naar ?wat is er hier gaande? tot ?oh neen, dit overkomt ons echt?. De vragen die de personages zich stellen zijn met andere woorden veel akeliger dan de vlucht voor het antwoord dat ze krijgen. Überfilm Rosemary?s Baby bewees al dat het centraal stellen van de onzekerheid van het hoofdpersonage meer angst kan aanjagen dan de horror van het monster dat er zeker is. Zie ook het Franse zenuwfeest Ils uit 2006.



Ondanks het mindere tweede deel, biedt Vacancy een welgekomen alternatief voor de huidige opmars van horrorporno (de Saw- en Hostel-toestanden): de hoofdpersonages worden fijn dramatisch uitgebouwd, de camera blijft langer dan een seconde stil en in de shots wordt soms erg mooi (en soms erg griezelig) gespeeld met weerspiegelingen. Daarenboven durft deze horrorfilm, net zoals het onderschatte My Little Eye uit 2002, onrechtstreeks vragen te stellen over de perversie van onze eigen afstandelijke blik in de cinema, schijnbaar gerechtvaardigd door zijn universaliteit. Kijk maar.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De hotelkamer is de plaats waar de gasten van het motel vermoord worden. Er zitten overal camera's: het doel is het verkopen van snuff movies. Het koppel weet lang uit de handen van de motelbaas en zijn gemaskerde helpers te blijven door in een ondergronds netwerk van gangen te kruipen. De man wordt op een bepaald moment neergestoken, terwijl de vrouw zich verstopt. Ze wacht tot de ochtend en vlucht naar de auto. Ze wordt door twee gemaskerde mannen verrast, maar kan deze in een wilde autorit in één klap vermoorden. Er volgt een gevecht met de manager van het motel en ze kan hem uiteindelijk neerschieten. Haar man blijkt nog te leven. Ze wachten op hulp.