Qui a tué Bambi

Genre: Thriller | Duur: 2u05 | Release: 4 Februari 2004 | Land: | Regie: Gilles Marchand | Cast: Sophie Quinton, Laurent Lucas, Catherine Jacob

Yes! Lucia Sanchez! Dachten we de eerste vijf minuten van deze thriller, die met stoere muziek begint en gemaakt is door de scenarist van Harry, un ami qui vous veut du bien. Tot we ons realiseerden dat we onze favoriete Spaanse (Carnages, Sitcom) niet met de begincredits hadden zien passeren. Foutje van de grafici? Schuilnaam? Krampachtige pogingen tot verklaring bleken futiel: de zwartharige schone komt bitter weinig in beeld, ten voordele van de, toegegeven, ook haar best doende Quinton. Die zit als Isabelle op een verpleegstersschool, waar vreemde dingen aan de hand lijken met een dokter.



Zodra Isa de rijzige chirurg kruist, krijgt ze een appelflauwte. Dat verklaart een ander medicus als het syndroom van Cooper: een misvorming van het binnenoor waardoor ze evenwichtsstoornissen krijgt. Witjurkje in wording behoeft een operatie, maar wil tot ongeloof van haar omgeving niet door gelauwerd dokter Philipp worden geopereerd. Gelijk heeft ze: ondertussen hebben we gezien hoe de man verpleegsters verplicht de dosissen verdoving van een patiënte te verhogen en haar naar een aparte kamer te brengen. Het lijdt weinig twijfel wat daar met de dame in kwestie gebeurt.



Van bij het eerste kwartier weten we dus wat er aan de hand is: Philipp is een vetzakske, Isa -door hem 'Bambi' genoemd- krijgt dat in de mot. De geschiedenis gaat verder langs vermeende seksuele aantrekking tussen de twee, een verdwenen melkachtig verdovingsmiddel, intraveneuse inspuitingen. Voorspelbaarheid troef dus, en geen ster. Ondanks de bijzonder opvallend aanwezige muziek (die bij momenten lijkt op Badalamenti, maar vaak wordt overtroefd door een snerpend geluid dat enkel aan de geluidsband lijkt toegevoegd om het geheel wat 'edgier' te doen overkomen). Ondanks de af en toe bijzonder gestileerde beeldzetting (monochrome ziekenhuisgangen, verschillende shades of blue in operatiekamers). Ondanks de schuimparty-sequens, de paar realistische nevenpersonages, de pogingen tot droombeelden. Hadden ze het maar niet zo lang moeten rekken. En de dokter niet van bij het begin continu in beeld moeten brengen en Lucia Sanchez zo weinig!

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Isa's nicht wordt gedood, maar zelf wordt ze gered