Confessions of a Dangerous Mind

George Clooney wou meer zijn dan acteur en producent. Voor dit regiedebuut was hij zo verstandig een paar grote namen uit de acteurswereld en een hoop ex-medewerkers uit het productiedepartement rond zich te verzamelen. Co-producer Soderbergh was ongetwijfeld de mentor achter de schermen. David Holmes (van het geniale album Let's get killed), ontplooide zijn muzikaal talent ook voor Soderberghs Out of sight met Clooney en J-Lo. Last but not least is er Charlie Kaufman, betwistbaar de meest getalenteerde scenariopenner van het moment, de man die ook Adaptation en het hilarische Being John Malkovich op papier kreeg.

Kaufman kreeg ter inspiratie het boek Confessions of a Dangerous Mind van Chuck Barris toegestopt. Barris is de man die in de V.S. gameshows als The Dating Game (cfr. Blind Date), The Gong Show (waarbij de op hun non-talent geselecteerde kunstjesopvoerders worden weggegongd), The Newlywed Game en dergelijke lanceerde. Niet direct een man met moraal. Maar het kan erger. Het boek beweert dat Barris eigenlijk een dubbelleven leidde: terwijl hij de succesvolle tv-producer uithing werkte hij als 'hitman' voor de CIA.

De film start met een berooide Barris (Sam Rockwell kreeg voor zijn vertolking een niet onverdiende Zilveren Beer in Berlijn) die zijn memoires besluit neer te schrijven. Daarop volgen een hoop flashbacks. Die verhalen hoe de niet bepaald aan een lui libido leidende gids in de ABC-studio's plots een paar verdiepingen naar boven mag als hij dankzij zijn experimentele liefje (Barrymore) op het idee voor Blind Date komt. Met horten en stoten wordt de man televisieproducent. Tot hij door een CIA'er (Clooney) wordt benaderd: Barris past precies in het profiel dat de organisatie voor haar moordenaars heeft. Is ie geïnteresseerd een dikke cent bij te verdienen door communisten neer te leggen?

Het afnemen van waardigheid of het afnemen van leven, het is maar een kleine stap voor antiheld Barris. Hij neemt de job aan. Ondertussen moet hij ook een oogje houden op zijn carrière. Eerst combineert ie de twee met sprekend gemak. Blind Date-"winnaars" worden onder zijn chaperonnage naar Helsinki of Berlijn gezonden, waar een femme fatale (Roberts) hem zijn opdrachten toeschuift. Maar zowel in zijn boven- als ondergrondse carrière krijgt hij met tegenstand te maken...

De grote verrassing aan Confessions... is dat het script tegenvalt terwijl de regie van Clooney behoorlijk beheerst, ja zelfs visueel entertainend mag worden genoemd. Het hele verhaal wordt lineair verteld. Zonder al te veel absurde kantjes, net het geniale kenmerk van Kaufman, die een puur Monty Python-karakter als Dr. Lester, een zeven-en-een-halfde verdieping of zichzelf als tweeling de Hollywoodcinema binnenschreef. Een boekadaptatie vereist bovendien geen crappy psychologische explicatie of voorspelbaar einde, zouden we zo denken.

Verrassend entertainend regiedebuut van George Clooney

Neen, dan Clooney's regie. Zonder al te nadrukkelijk te worden speelt de man met onconventionele camerastandpunten, met schaduw- en kleureffecten. Dr. Ross heeft zijn ogen niet in zijn zakken gestopt terwijl hij met Soderbergh, de Coens of Tarantino werkte. Bovendien krijgt hij charmante vertolkingen uit zijn acteurs. Enkel de terugkerende, al dan niet fictionele getuigenissen van bevoorrechte getuigen uit de Amerikaanse tv-business zijn waarschijnlijk niet alleen voor Europeanen overbodig.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de