Harry Potter and the Prisoner of Azkaban

Genre: Familiefilm | Duur: 2u16 | 2004 | Release: 2 Juni 2004 | Land: VS | Regie: Alfonso Cuarón | Cast: Daniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, Gary Oldman, Alan Rickman, David Thewlis, Emma Thompson, Julie Walters, Robbie Coltrane, Michael Gambon, Maggie Smith, Tom Felton, Fiona Shaw, Harry Melling, Richard Griffiths

In 2007, zo valt te lezen in de luxueuze slangenleren agenda van Warner Bros., zou het zevende en laatste deel van de Harry Potter-cyclus zo ongeveer moeten worden gedistribueerd. Als een paar van de resterende prenten even goed is als de nu in de zaal komende derde, mag het grootste entertainmentconcern ter wereld op dat moment de champagne ontkurken. Ze zullen immers niet alleen terugkijken op een commercieel maar ook op een artistiek succes. En - en daar draait het hier toch om - op vele verblijde zieltjes. En niet alleen van kinderen.

Derde keer is hier immers wel degelijk goede keer. Terwijl het verhaal een hoop verrassende wendingen voorziet en scenarist Steven Kloves (Wonder Boys) het boek weer meeslepend heeft geadapteerd, zette de bravige Chris Columbus (Home Alone, Mrs. Doubtfire) bovendien een stapje opzij voor Alfonso Cuarón (Y Tu Mama Tambien). Die had met A Little Princess al bewezen tot sfeervolle fantasy in staat te zijn. De Mexicaan, flink geholpen door het feit dat de kiddies uit de vorige films een stuk zijn opgegroeid en net als de hele cast goed staan te acteren, maakte er op zijn één been de meest superieure aflevering van. De beelden van chef camera Michael Seresin, die met regisseur Alan Parker ondermeer Midnight Express en Angel Heart heeft gemaakt, zijn sfeervoller en duisterder dan de snoepkleuren uit Philosopher's Stone en Chamber of Secrets. Hogwarts, Zweinstein zo u wilt, heeft er nog nooit zo mysterieus uitgezien.

De PG-13 rating (kinderen onder die leeftijd moeten worden vergezeld) komt er dus niet zomaar: Cuarón stuurt de grimmigheidsfactor visueel een stuk de hoogte in. Dat blijkt ook uit de grote en foutloos geïntegreerde, computergemaakte wezens: een verdoemde weerwolf, een 'hippogriff' ofte vliegende mengeling van paard en adelaar. En de bewakers van de Azkaban-gevangenis: zwarte zwevende entiteiten die de energie wegzuigen van wie hen belaagt en 'dementors' blijken te heten (bij hun introductie op een trein, waar ze Harry belagen, wordt eventjes naar Nosferatu verwezen).

De akelige creaturen zijn op zoek naar de ontsnapte Sirius Black (een Oldman in vorm), van wie wordt gezegd dat hij verantwoordelijk is voor de dood van Harry's ouders. Al vlug komt Harry te weten dat Black achter hem aanzit en het geslacht Potter blijkbaar helemaal wil uitroeien. Maar de tovenaarsleerling is dertien ondertussen en net zoals zijn opgroeiende vrienden klaar voor de strijd. Het fantastische aan de Potter-cyclus is dan ook, dat je de jonge personages met elke film ouder ziet worden. Deze prent wint aan charme bij de vorige twee, doordat het ondertussen pre-pubers zijn, die hun steeds zwartere magie meester worden.

Hoewel we u ten stelligste aanraden uw jonge broer, nicht, neef, zus, buurkind and what not naar de zaal te vergezellen, is de prent natuurlijk wel op dat jonge publiek gericht en worden hun reacties niet altijd subtiel gestuurd. Vlak voor 'hippogriff' Buckbeak met Harry op de rug over weidse landschappen scheert, vraagt één van de magiërs in wording zich bijvoorbeeld al te anticiperend af of het beest nog gaat vliegen of niet. Grappen worden een keertje teveel herhaald en de nochtans inventieve score van John Williams stuurt de publieksreacties al evenzeer.

Geen discussie dus: dit is een kinderfilm, maar dan wél een van het niveau van The Neverending Story of Escape to Witch Mountain - waar Rowling rijkelijk uit put. Van de superbe prestaties van Thewlis als de gekwelde leraar 'Defence Against Dark Arts', van een hilarische Thompson als stekeblinde professor in waarzeggerij ("You must look... Beyond!") en van Oldman als killer on the loose. Als Mike Newell (Four Weddings and a Funeral, Donnie Brasco) van Harry Potter and the Goblet of Fire een even entertainende prent maakt als Cuarón met Prisoner of Azkaban, worden we fan voor het leven.