The Jacket

Op het slagveld van de Golfoorlog kan soldaat Jack Starcks niet weerstaan aan de lieve lach van een potentiëel oorlogsslachtoffer. Tja, bad luck , want een fractie van een seconde later wordt Starcks' hersenpan aan gruzelementen geschoten door de kleine belhamel. Hij komt op een operatietafel terecht en maakt een vreemde revalidatie door. Totaal ontheemd trekt hij door de desolate winterlandschappen van Vermont terug naar zijn eigen haard. Helaas, het lot beslist er anders over.

Jack is even later namelijk getuige van een moord op een politieman. Hij wordt beschuldigd, maar ontoerekeningsvatbaar verklaard en doorgesluisd naar een psychiatrisch centrum waar Dr. Brewster de plak zwaait. Jack krijgt een dwangbuis aangemeten en ondergaat een zware drugskuur die hem in staat maakt om 15 jaar in de toekomst te reizen. De informatie die Jack in 2007 vergaart, zal hij gebruiken om het verleden van 1992 bij te sturen.

Shots doorheen een nachtkijker gevolgd door korrelige oorlogsbeelden doen bij aanvang van The Jacket het beste vermoeden. De rauwe fotografie van Peter Demming beklijft vanaf de allereerste minuut en bereidt voor op enige suspense, maar helaas blijft nagenoeg elke vleug spanning uit. De prent raast wel héél snel uit de bocht. The Jacket is duidelijk een structuurfilm, zo ééntje die staat of valt met zijn ingenieuze vertelwijze. En heel eventjes slaagt regisseur John Maybury erin zijn brouwsel interessant te houden, maar al snel werkt de gimmick op de zenuwen. Is het misschien omdat we het goedje al eerder (en vooral: beter) gezien hebben in Jacob's Ladder, 12 Monkeys en -godbetert- zelfs One Flew over The Cukoo's Nest, dat The Jacket maar een banale paranoia-film geworden is?

Nagenoeg elke vleug spanning blijft uit.

Adrien Brody kwijt zich uitstekend van de taak om een vervreemd oorlogsslachtoffer te vertolken (die droeve blik uit The Pianist is zelden veraf) maar het is de karikaturale vertolking van Keira Knightley als luizige alcoholiste, die het meeste wrevel opwekt. Knightley heeft intussen stillaan een reputatie opgebouwd maar haar ééndimensionale karakter heeft bitter weinig cachet.

The Jacket had een interessante film kunnen worden, maar de gekunstelde spielereien van regisseur John Maybury zijn de eerste tekens aan de wand. U wacht beter tot de solden aanbreken: dan kunt u vast betere kleren uit de rekken halen, dan deze afgebleekte stofjas.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de