Skin

Het Nederlandse Skin is een op waarheid gebaseerde film over skinheads, meer bepaald over de redenen waarom bepaalde mensen ongewild in een neo-nazicultuur kunnen verzeilen. En wat daar de gevolgen van kunnen zijn. Over de films van onze noorderburen lopen we over het algemeen niet echt warm, maar Skin boeit ons voor de verandering eens.

Frankie is zoon van een Joodse vader, maar heeft weinig of geen binding met de Joodse cultuur. Belangrijkste reden hiervoor is dat zijn vader Simon nog altijd wordt achtervolgd door de trauma?s die hij heeft opgelopen in het concentratiekamp, en enkel met zichzelf bezig is.

Frankie en zijn vader communiceren volledig langs elkaar heen, terwijl de moeder probeert het gezin samen te houden. Frankie haalt allerlei kattenkwaad uit met vrienden, maar na een aantal gebeurtenissen begint hij vaker rond te hangen met groep skinheads, waardoor hij zijn beste (Surinaamse) vriend verliest.

Er wordt veel tijd besteed om de overgang van gewone jongen naar skinhead geloofwaardig te maken, grotendeels met succes. Deze overgang heeft vanzelfsprekend te maken met de conflicten tussen Frankie en zijn vader, maar ook een aantal toevalligheden spelen hierbij een niet onbelangrijke rol. De reden waarom Frankie zich oorspronkelijk kaal scheert heeft bijvoorbeeld niets met nazi-sympathieën te maken. Skinhead hoef je dus niet per se te worden door een bewuste keuze, want een aantal ? al dan niet toevallige - omstandigheden hebben hier een zeer grote invloed op.

De keuze voor een aantal jonge acteurs draait goed uit, en het geheel word door regisseur Hanro Smitsman knap in beeld gebracht, zonder overbodige franjes. Met een geslaagde stijl weet hij trouwens ook het einde van de jaren 1970 knap weer te geven.

Mede hierdoor is Skin gelukkig meer geworden dan de Nederlandse kopie van American History X. Het moet wel gezegd dat de film het laatste half uur een beetje wegzakt.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de