Linkeroever

Genre: Thriller | Duur: 1u42 | 2008 | Release: 1 Januari 2008 | Land: België | Regie: Pieter Van Hees | Cast: Eline Kuppens, Matthias Schoenaerts, Marilou Mermans, Frank Vercruyssen, Sien Eggers, Tom Dewispelaere

Belgische horror. Het klinkt op zich vrij griezelig, denkend aan de (korte) trend van 'nederhorror' bij onze noorderburen, waar de films Dood Eind en Sl8n8 aandacht kregen, maar kwaliteit misten. Het waren veramerikaanste producten die de inspiratie misten om van een B-horrorfilmpje een echte horrorfilm te maken. Van de Vlaamse regisseur Pieter Van Hees kan niet echt hetzelfde gezegd worden, hoewel hij voor Linkeroever de typische verhaalstructuur van Aziatische griezelfilms als The Grudge of Dark Water gebruikt: een jonge vrouw trekt een appartement in en ontdekt allerlei vreemde dingen over de vorige huurster (die uiteraard vermist is). De heldin wordt echter als paranoïde bestempeld door haar omgeving en moet het mysterie op haar eentje oplossen.

Echter, Linkeroever reduceren tot deze clichés is de film onrecht aandoen. Daar waar de Amerikaanse remakes van de Aziatische genrefilms vaak van bedenkelijke kwaliteit zijn (zie The Eye), probeert Pieter Van Hees iets creatiefs te doen binnen de beperking van het verhaal. Hij steekt in Linkeroever een heerlijk traag ritme, die, zoals in Walter Salles' Dark Water, een eigenaardig kalmerend effect oplevert. De kijker maakt uitgebreid kennis met Marie (Eline Kuppens), beleeft hoe ze meedoet aan professionele loopwedstrijden, hoe ze Bobby (Matthias Schoenaerts) ontmoet, hoe ze door de dokter verplicht wordt om te rusten, enzovoort. Op geen enkel moment voelt Van Hees de nood om zijn verhaal (en het publiek) op te jagen. Hij steekt geen fake boe-effecten in de opbouw en laat zijn protagoniste bijvoorbeeld maar heel laat in de film beginnen met haar onderzoek naar het mysterie.

En net hierin steekt de originaliteit en de inspiratie die vele regisseurs vaak missen. Van Hees laat zich niet intimideren door de verhaalopbouw van andere films en gaat zijn eigen gang. Zo steekt hij zijn film vol randelementen die niet nodig zijn voor een standaard-horrorfilm, maar het geheel wel ten goede komen. Zo zijn er de boeiende personages (Marie is soms verlegen, soms hard; Bobby is lief en soms agressief), de fantastische chemistry tussen Eline Kuppens en Matthias Schoenaerts (inclusief enkele bijzondere seksscènes), de muziek van Eavesdropper en Simon Lenski, en de prachtige fotografie in zowat elk shot. Voor dit laatste is Nicolas Karakatsanis te danken, die ook de fotografie van Small Gods verzorgde en in Linkeroever niet enkel de Antwerpse streek, maar ook de binnenhuisruimtes van schoonheid en betekenis voorziet. Dit alles maakt van Linkeroever geen echte horrorfilm, maar wel een echt goede film (met een zeer interpreteerbaar einde). Meer van dit, we willen meer van dit.