Tambien La Lluvia

Bolivië, 2000. Een filmploeg strijkt neer in het bergachtig landschap rond de stad Cochabamba. De jonge regisseur Sebastian (Gael García Bernal) en zijn producent Costa (Luis Tosar) willen er een film draaien over de ontdekking van Amerika door Columbus. Hun bedoeling is vooral de duistere kanten van de beginjaren van de verovering te belichten. Het budget is krap dus schakelen ze de lokale bevolking in als figuranten. Voor één van de hoofdrollen recruteren ze Daniel. Deze Boliviaan neemt de gedaante aan van Hatuey, een indiaan die destijds een opstand tegen de Spanjaarden leidde.

Maar ook in Daniel zelf schuilt rebellie. Met groeiende woede kijken hij en zijn volk toe hoe de overheid de watertoevoer privatiseert zodat dit basisproduct onbetaalbaar dreigt te worden. Hij komt aan het hoofd te staan van een revolte die in geen tijd uitgroeit tot een regelrechte oorlog met de strijdkrachten. Door dit geweld komen de filmopnames van Sebastian en Costa in gevaar en de paniek slaat toe. Ze willen hun project tot elke prijs redden en blijken tot veel in staat – ook het verraden van Daniel.

Met Tambien la Lluvia brengt regisseur Icíar Bollaín drie verhalen in één film. Ruim tien jaar geleden vond wel degelijk een ‘Water War’ plaats in Cochabamba die tot zware rellen leidde. Door er het verhaal van de Spaanse verovering bij te halen, trekt ze een treffende parallel tussen heden en verleden. Ten slotte is er ook een psychologische insteek met het onderlinge gekrakeel in de filmploeg en de kleinmenselijke kantjes die voortvloeien uit verwezenlijkingsdrang.

Bollaín maakt nooit gebruik van flash backs: Columbus en de zijnen komen enkel tot leven tijdens repetities en opnames voor de film. Deze aanpak werkt overtuigend, niet in het minst wanneer de acteurs hun rol instuderen met Bolivianen als tegenspelers en superioriteit plots een tweeslachtig gegeven wordt. Veelvuldig gebruik van symboliek slaagt erin de kloof van 500 jaar verder te dichten.

Hoewel het scenario alles in zich heeft om in melodrama te vervallen, houden enkele ijzersterke acteerprestaties het verhaal overeind én realistisch. In het geval van Tosar en García Bernal hoeft dit niet te verwonderen. Maar de ster van deze film is Jaun Carlos Aduviri, die Daniel speelt. Met zijn sublieme dubbelrol schopt hij de leiders van modern en historisch imperialisme een geweten van jewelste. De Boliviaanse cinema levert met hem een opmerkelijk nieuw product af.

Alexander Verstraete Helemaal (niet) akkoord? Lees de