Inside Out

Genre: Familiefilm | Duur: 1u34 | 2015 | Release: 24 Juni 2015 | Land: VS | Regie: Pete Docter, Ronaldo Del Carmen | Cast: Amy Poehler, Richard Kind, Phyllis Smith, Bill Hader

Wat er gaande is in het hoofd van een prepuber, kunnen leerkrachten en scoutsleiders ons ongetwijfeld makkelijk schetsen, maar de nieuwe Pixaranimatieprent Inside Out gunt ons alleszins ook een treffende kijk op de gevoelswereld van een meisje dat even in een dip belandt. Haar hoofd wordt bevolkt door vijf emoties, die er met veel vertoon de dagelijkse gang van zaken besturen. Wanneer het kind in kwestie, Riley, op een korte periode allerlei nare dingen overkomen, is het alle hens aan dek in de emotietoren. Joy en Sadness, de twee grootste tegenpolen, belanden samen ongewild in het langetermijngeheugen, wat Riley depressief dreigt te gaan maken. Het zal een inspanning van beide dametjes vragen om hun plek in de gevoelswereld terug te vinden. 

Amper tien minuten ver besef je al dat Pixar goud in handen heeft, wanneer je al een klein brokje in de keel wegslikt. De makers zijn er wonderbaarlijk in geslaagd heel ontroerende momenten te vatten die de essentie van Riley's geluksgevoel bepalen, en bij uitbreiding die van iedereen die zijn kindertijd koestert. Hoe Amerikaans de context ook, Inside Out zet in op herkenning en weet verdomd goed hoe dat moet. 

Eens we goed en wel kennis gemaakt hebben met onze vijf emoties - het blijft wel bizar dat er slechts eentje positief te noemen valt - gaat een avontuur van start dat grappig, meeslepend, warm en inventief is, zoals we mogen verwachten van Pixar. Aanvankelijk lijkt Joy de onverzettelijke heldin van de film te worden, tot de makers Bing Bong opvoeren, een deels uit suikerspin opgebouwde olifant met dolfijnkenmerken, die na enige ergernis opgewekt te hebben, de dosis weemoed en eenzaamheid met zich mee blijkt te dragen die elke top-Pixar in zich heeft. Zijn personage zorgt uiteindelijk ook voor het meest tragische moment. 

De daaromheen opgebouwde plot is misschien wel wat simpel en gezien de overkomelijkheid van Riley's problemen is de essentie van het verhaal niet zo krachtig als gedacht. We zouden Inside Out daardoor niet meteen de grootsheid van Wall-e, Up, Ratatouille of Toy Story 3 aanmeten. Een volwassen grapje of tien meer was ook welkom geweest - we dachten met plezier terug aan het gebazel van Dotty uit Finding Nemo. Tussen Joy en Sadness - met de stemmen van ervaren komische actrices Amy Poehler (SLN, Parks and Recreation) en Phyllis Smith (The Office) - bruist het van potentiële verbale steekspelen, maar hun gebikkel is op zijn best amusant.  

Niettemin is dit entertainment van hoog niveau natuurlijk. Zoals het topcinema betaamt, valt de wereld om je heen anderhalf uur weg, terwijl je grijnzend, ongerust of opgelucht meeleeft met wat zich op het witte doek afspeelt. Pixar blijft - na enkele minder zelfzekere jaren - de meester in filmmagie. Lava, de kortfilm die Inside Out voorafgaat, is ontegensprekelijk een tweede illustratie daarvan: een waar juweeltje. 

Het animatieniveau van Inside Out lijkt al zijn voorgangers nog te overtroeven, hoe onwaarschijnlijk dat ook moge klinken. Indrukwekkend hoe de kleinste details met precisie afgebeeld worden. Let maar eens op de huid van Joy in een close-up, bijvoorbeeld. De film is dan ook opnieuw een visuele tour-de-force die je ogen een verwenbeurt geeft.