The Card Counter

Paul Schrader - intussen 75 - is niet de meest stabiele regisseur maar wel iemand die cinema ademt en met de middelen die hij ter beschikking heeft zo consequent mogelijk aan een oeuvre bouwt met een rode draad. Ook het erg sterke The Card Counter is een beheerste vertelling over het zoeken naar verlossing en verbinding.

Net als wel meer protagonisten uit het werk van cineast en scenarist Schrader is Will Tell, de professionele pokerspeler die ons doorheen dit relaas gidst, een enigszins doelloze man, teneergedrukt door een zeker zondebesef. Er is een verleden met fouten en trauma's, maar dat is een afgesloten hoofdstuk. Waarom Will elke hotelkamer die hij betreedt, volledig anonimiseert alsof hij zelf ook wil verdwijnen, blijft dus onuitgesproken.

Wanneer twee figuren zijn pad kruisen, lijkt het bestaan van de gedisciplineerde ex-soldaat weer betekenis te krijgen. Er is Cirk, de suïcidale zoon van een kompaan van Tell, die de dood van zijn vader wil wreken. Het pokertalent van Tell kan daarbij van pas komen. Daarnaast is er de charismatische La Linda, een talentscout in de pokerwereld die Tell naar lucratieve tornooien stuurt. Het is een warme en respectvolle vriendschap maar waarom wordt dat niet meer?

Atmosferisch en bezwerend vertolkt drama over Schraders stokpaardje: verlossing

Schrader neemt ons mee in de weinig glamoureuze wereld van subtop-pokertornooien in karakterloze casino's, waarin zijn beschadigde protagonist net als aan de speeltafel tracht te doorzien wat anderen in petto hebben. De metafoor is wat doorzichtig maar zorgt voor een semi-deprimerend sfeertje dat met gepaste beheersing en soberheid in beeld wordt gebracht. Schrader lijkt ons het soort no-nonsens filmmaker dat niet veel tijd nodig heeft om een scène te doen werken, zeker als je een klassebak als Oscar Isaac in huis hebt, wiens bezwerend charisma alweer erg effectief is. Haddish vult prachtig aan met een onverwacht ingehouden vertolking.

Schrader verweeft de plot met de herinneringen van Tell aan zijn oorlogsverleden, waarbij hij getraind werd gevangenen te folteren. Deze scènes komen minder overtuigend over en verbreken ook de wat beklemmende atmosfeer. Maar de verhoudingen tussen zijn drie hoofdpersonages blijven fascineren en wanneer hun relaties vermenselijken, groeit er hoop. Niet meteen op een happy end uiteraard, wel op bevrijding.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de