Hillbilly Elegy

Ook al heeft Ron Howard een aantal respectabele en aanbevelenswaardige films op zijn naam staan, we kunnen de regisseur van Apollo 13, A Beautiful Mind en The Da Vinci Code bezwaarlijk een geniale filmmaker noemen. Eigenlijk heeft de man zelfs veel minder raak geschoten dan zijn bekendheid doet vermoeden. Ook Hillbilly Elegy illustreert de eerder povere kwaliteiten van de regisseur.

J.D. groeit eind jaren '90 op in chaos, met een labiele moeder en een liefhebbende maar aftakelende grootmoeder. Tegen zijn puberteit is hij in een uitzichtloos bestaan beland. Maar het heden toont ons dat de protagonist zijn lot van zich afgeschud lijkt te hebben. Toch voelt J.D. ook op afstand de familiale wurggreep en vecht hij tegen de vooroordelen omwille van zijn afkomst.

Dit relaas van een knul die opgroeit in marginale omstandigheden en alles op alles zet om een trede hoger te raken in het leven, laat ons kennismaken met een aantal stereotiepe figuren - plattelandsvolk dat zich vloekend, sjoemelend en zonder enige ambitie voortbeweegt. Hoewel het hier om de verfilming van een autobiografische bestseller gaat, lijken de makers geen enkele voeling te hebben met de specifieke volkse Appalachencultuur en worden de personages haast te kijk gezet als ... wel ja, hillbillies.

Een onechte, geforceerde vertelling die zijn personages te kijk zet als marginalen

Hillbilly Elegy heeft ogenschijnlijk een zeker prestige, maar al meteen zorgt een melodramatische, ongenuanceerde en karikaturale benadering voor een onechte, geforceerde vertelling die nergens het nagestreefde realisme dient, maar enkel voor gemakkelijk verteerbare Hollywooddramatiek gaat die al erg snel tot geeuwen aanzet. Een klassedame als Amy Adams kan zich staande houden in een vieze maar ondankbare (hoofd?)rol, maar Glenn Close loopt er als de Mamaw bij als een slecht verkleed typetje uit In de Gloria. Er wordt al over een Oscar gesproken, maar als de 73-jarige ster, intussen al 7 keer genomineerd, nu eindelijk eens met goud naar huis zal gaan, is het best jammer dat het voor zo'n middelmatige film en een veel te aangedikte vertolking zal zijn.

Howard zoomt flink in de op de emoties en tracht de kijker bij de hand te nemen, maar zijn aanpak stoot af en toont het gebrek aan visie op het bronmateriaal. Wat rest is middelmatige Netflixdrab.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de