Segunda Piel

Genre: Drama | Duur: 1u50 | Release: 24 Januari 2001 | Land: | Regie: Gerardo Vera | Cast: Javier Bardem, Jordi Mollà, Ariadna Gil, Cecilia Roth

Segunda Piel, de eerste langspeelfilm van Gerardo Vera, draait om de driehoeksrelatie tussen het getrouwd koppel Alberto en Elena en de mannelijke minnaar van Alberto, Diego.



Alberto (Jordi Mollá), reeds een paar jaar getrouwd met Elena (de bevallige Ariadna Gil) en trotse vader van de kleine Adrian, houdt er een geheime relatie op na met de knappe dokter Diego (Javier Bardem). Alberto, die steeds aan de verwachtingen van zijn familie en omgeving moest voldoen, kan zijn ware aard voor zichzelf niet meer ontkennen en is een passionele relatie begonnen met zijn vriend. Hij is echter niet in staat om zich volledig over te geven aan zijn ware gevoelens en liegt dan ook over zijn seksuele escapades.



Zijn vrouw voelt echter dat hij veranderd is en komt er na een tijdje achter dat hij van twee walletjes eet. Wanneer blijkt dat zijn minnares een man/minnaar is, is ze compleet van slag, maar in feite doet het feit dat het om een man gaat er niet toe. Ze wordt gewoon doodongelukkig doordat de man van wie ze zielsveel houdt in feite anders is dan ze wil.



Diego, die ronduit voor zijn aard uitkomt en zich volledig wil overgeven aan Alberto, heeft het op zijn beurt moeilijk met het feit dat die laatste dat niet kan. Als beide mannen publiek samen zijn tracht Alberto de schijn op te houden door te flirten met vrouwen. Diego's vriendin Eva (Cecilia Roth, die de hoofdrol had in Todo sobre mi madre) waarschuwt de dokter dat hij aan deze situatie ten onder zal gaan; zijn werk lijdt inderdaad onder zijn persoonlijke problemen.



Alberto blijft ondertussen tussen Diego en Elena pendelen, telkens weer liegend over hoe de situatie precies in elkaar zit.



Deze prent, die in grote mate gedragen wordt door de vier zeer sterke acteurs, kent een sterk begin. De desoriëntatie en het onvermogen van Alberto om een beslissing te nemen, de leugens, problemen en frustraties die deze situatie met zich meebrengt worden traag, maar helder en meeslepend overgebracht.

De klassieke driehoeksrelatie wordt vanuit een apart uitgangspunt (de derde heeft dezelfde sexe als de overspeler) aangepakt.



Cinematografisch is ook alles in orde. Vera, die eerder als productiedesigner samenwerkte met o.a. Pedro Almodóvar, heeft een voorliefde voor warme kleuren (rood, oranje), wat ertoe bijdraagt dat de homoseksuele handelingen natuurlijk en liefdevol overkomen. Het cliché van seks in de bosjes van een of ander park is ver weg. Wel clichématig is dat de personages langdurig naar de zee zitten te turen, wanneer ze hun situatie overpeinzen.



Het probleem van de film ligt echter in het laatste deel. De regisseur en scriptschrijvers keken blijkbaar naar de klok en vonden dat de zaken vanaf dan moesten vooruit gaan. Wanneer alle partijen weten waar ze staan, volgen de emoties en handelingen zich in sneltempo op, wat de geloofwaardigheid en intensiteit niet ten goede komt. Ook het einde is ietwat teleurstellend.



De moeite waard om te bekijken toch en de sterke acteursprestaties en het originele uitgangspunt (hoewel drama's rond homosexualiteit blijkbaar zeer populair zijn in de Spaanse cinema) leiden tot twee sterren i.p.v. één.