Madagascar

Oh, wat kan het leven van een filmrecensent soms een pretje zijn. Persvisies bijwonen. Met duizend-en-één verschillende gadgets overladen worden. Een babbeltje slaan met Belle Perrez, die de soundtrack van de Nedelandstalige versie van de film Madagascar verzorgde. Een dagje op kosten van de distributie ronddwalen in de zoölogie van Antwerpen. Maar helaas , de vlag dekt de lading niet. Madagascar, het nieuwste product uit de Dreamworksstal, is een onschuldig kinderpleziertje en al een stap voorruit op het erbarmelijke Shark Tale , maar is nog lang niet de nieuwe Shrek.

"Een kleine goudvis in een kleine kom, blijft een kleine vis, maar laat diezelfde vis in de oceaan rondzwemmen en je hengelt naar een karper", zei de jonge Edward Bloom in Big Fish. Marty (Chris Rock), een zebra die het bekrompen leventje in de Central Zoo van New York meer dan beu is, kan niet anders dan dat beamen. Hij ontsnapt met de hulp van vier pinguins uit de kleinburgerlijke zoo. Zijn vrienden Alex (een fotogenieke leeuw) Melvin (een hyperhygiënische giraffe),en Gloria het nijlpaard, reizen hem al snel achterna. Voor ze het goed beseffen, belanden ze tussen de maki's, palmbomen en kokosnoten op het Afrikaanse eilandje Madagascar.

Madagascar trapt in dezelfde valkuilen als Shark Tale, die vissushi met wrange nasmaak. Een aantal hippe, nostalgische seventies songs ertussen zwieren en het broodje is gebakken. Marty wandelt over New York avenue op de tonen van de Bee Gees' 'Staying Alive', en de oppermaki ligt lekker hip te wezen op 'I Like to move it, move it'. Waar is het talent van de componist Hans Zimmer gebleven? De brul van de Lion King van weleer weerklinkt nog niet eens in de verte.

Een onschuldig kinderpleziertje en al een stap vooruit op Shark Tale, maar nog lang niet de nieuwe Shrek.

De animatie tracht niet echt vernieuwend te zijn. Integendeel. De regisseurs trachtten met hun karikaturale weergave van de diertjes aan te leunen bij de slapstick Mickey Mouse cartoons van de jaren 40. Net daarom dat Madagascar een beetje primitief lijkt. Geen gestroomlijnde prinses Fiona, geen verbluffende clownvissen, maar eerder 2D-personages die per ongeluk in een 3D-film verzeild geraakt zijn. En aangezien de popcultuurknipoogjes van Shark Tale niet meteen begrepen werden door de kleine ukkies, werden deze dan ook tot een minimum gereduceerd. Buiten één aardige American Beauty imitatie, valt er voor volwassenen niet veel méér te rapen. Maar waarom dan nog één ster? Wel, omdat Sacha Baron Cohen (Ali G) , in de rol van de oppermaki Julius, bijwijlen hilarisch is, en omdat we nog maar zelden zo'n coole Sovjetpinguins over het cinemascherm hebben zien wandelen. Voorts is dit verloren moeite, ook al heeft ondertekende er een namiddagje gratis en voor niks beestjes voor mogen liggen turen in de zoo.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de