A Good Woman

Scarlett Johansson maakt van haar status als A-list-actrice blijkbaar gebruik om in zoveel mogelijk films van diverse genres op te duiken. Na op enkele maanden tijd in In Good Company, A Love Song for Bobby Long en The Island te zijn verschenen, zien we haar alweer aan het werk in A Good Woman, een verfilming van de Oscar Wilde-klassieker Lady Windermere's Fan.

Het Italië van de jaren '30 vormt het luxueuze decor voor deze vlotte zedenkomedie. De rijke Amerikanen huren villa's aan de kust en vervelen zich vervolgens te pletter. De ideale broeihaard voor roddels en schandalen dus. De vriendschap van de schalkse Mrs Erlynne (een verrukkelijke Helen Hunt) met de jonge Robert Windermere (Umbers) wordt dan ook al snel beschouwd als een smerige affaire, want Robert is immers getrouwd met de lieflijke maar naïeve Meg (een goed gecaste Johansson).

Lord Darlington (een al even goed gekozen Moore), een notoir vrouwenversierder, hoopt dat de roddels waar zijn zodat Lady Windermere beschikbaar wordt, terwijl Lord Tuppy (Wilkinson, sterk als altijd) net een boon heeft voor Mrs. Erlynne. Die laatste heeft echter een groot geheim dat heel wat mogelijkheden uitsluit.

Regisseur Mike Barker toont zich niet bijzonder geïnspireerd, maar A Good Woman beschikt gelukkig wel over een aardig scenario. De leuke plot heeft immers nog heel wat verwikkelingen in petto die het tempo hoog houden. Bovendien valt naar het einde toe de nadruk op het dramatische, terwijl andere Wilde-verfilmingen gewoonlijk afsluiten met nogal wat slappe komische toestanden. Dat mag dan al tegen de stijl van het bronmateriaal ingaan en ten koste gaan van het cynisme, het maakt van de film net iets meer een 'drama' dan een 'komedie', en in dit geval is dat net wat nodig is. Voeg daar heel wat hilarische Wilde-quotes aan toe (zoals: "Experience is the name everyone gives to their mistakes") en excellente vertolkingen van de hele cast, en je krijgt een aangenaam filmpje voor de zondagnamiddag.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de