Little Man

Wanneer de Wayans-broertjes tussen twee Scary Movie-episodes hun creativiteit op een ander project loslaten, levert dat steevast een film op die ongewild nog angstaanjagender is dan de intussen volledig uitgemolken horrorparodieën. Na de smakeloze travestieshow die Shawn en Marlon in het abominabele White Chicks opvoerden leek het onmogelijk om nog lager te vallen, maar met Little Man bewijzen de broertjes zonder schroom het tegendeel. Net zoals voor White Chicks en de eerste twee delen van de Scary Movie-reeks kroop Keenen Ivory Wayans, de oudste van de broers, in de regiestoel met een script dat zoals vaker ontsproot uit een samenwerking met Shawn en Marlon.

Little Man doet het relaas van een derderangsrapper en de net vrijgelaten lilliputter Calvin (de tronie van Marlon Wayans, slordig op een kinderlichaam geplakt), die een gestolen diamant verbergen in het stulpje van een pasgehuwd koppel. Aangezien de man des huizes (Shawn Wayans) dolgraag kinderen wil besluit het delinquente duo Calvin als baby te vermommen en hem als vondeling te droppen zodat hij ongehinderd in het huis kan rondneuzen.

Zoals altijd is het van de pot gerukte scenario voor de Wayans geen doel maar een middel om de leemte tussen de van onderbroekenlol gespeende grappen op te vullen. Deze zijn echter zo platvloers en voorspelbaar dat je na een tijdje als vanzelf op het verhaaltje begint te focussen maar dit maakt de martelgang enkel nog ondraaglijker.

Vanzelfsprekend zijn het Shawn en Marlon die de show trachten te stelen. Voor het overige bestaat de cast uit samenraapsels uit vorige Wayans-producties en noteerden wij ook hoogst overbodige gastrollen voor Chazz Palminteri, Rob Schneider en neef Damien Wayans waarna we slechts een zaak konden concluderen: Met familie moet men wandelen, niet handelen.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de