Hank & Mike

Genre: Komedie | Duur: 1u26 | Release: 1 Januari 2008 | Land: Canada, VS | Regie: Matthieuw Klinck | Cast: Joe Mantegna, Chris Klein, Thomas Michael, Paolo Mancini

Een vieze oude man in een al even vies, roze pak lacht je toe, steekt je wat chocola in de hand en vraagt of je nog meer van dat lekkers wilt. We hebben hem nooit echt vertrouwd, die paashaas. Om die slechte reputatie weg te doen smelten is er nu Hank & Mike. Een film waarin de paashaas, of beter, paashazen, van hun menselijke kant worden getoond. Als de scheldende, naar porno kijkende pannenlikker of als de zeurende, zachtmoedige workaholic. Een blik op de man achter het pak. Of: ?Het leven zoals het is: paashazen?.

Die twee paashazen zijn, zoals u waarschijnlijk al wel kon raden, Hank en Mike. Twee schlemielen van jewelste die er elk op hun manier in slagen van het leven een trieste boel te maken. Wanneer de gemene Conrad Hubriss plannen heeft om Easter Enterprises, waar Hank en Mike werken, grondig te hervormen en beide heren een kleine nalatigheid begaan worden ze van hun titel als paashaas beroofd en de deur gewezen. Met de grom in de maag en de huisbaas om de hoek gaan ze op zoek naar een nieuwe baan. Eender welke baan.

Hank & Mike mag dan misschien niet direct Oscarvoer wezen, met de best te pruimen prelude kregen wij toch eventjes hoop op een licht verteer- en vooral best genietbare komedie en misschien wel op eerherstel voor de paashaas, zoals Billy Bob Thornton dat voor de Kerstman deed. Helaas draait het scenario al snel uit op van die geweldige pis- en kakgrollen die we gewend zijn van de Scary- en ander Movies-franchise. Bad Santa is overigens niet de enige film waar regisseur Matthieuw Klinck de mosterd haalde. Juno, maar vooral Ethan en Joel Coens The Big Lebowski en The Hudsucker Proxy worden zonder enige wroeging gekopieerd. Klinck doet niet meer dan enkele pareltjes van films herkauwen, er enkele fletse moppen bij tappen en ze in een weinig inspirerende fotografie dompelen. Het resultaat is een flauw smakende klucht die dan nog eens om de haverklap wordt verstoord door een veel te opdringerige soundtrack.

In 2000 draaide Matthieuw Klink al eens een Hank & Mike, net dezelfde titel, net dezelfde film en net dezelfde hoofdacteurs. Waar deze vreemde fetisj voor de man in het roze pak vandaan komt blijft ons een raadsel. Het heeft er in elk geval niet voor gezorgd dat wij nu bepaald meer van de paashaas houden.