The Trap

Genre: | Duur: 1u46 | Release: 20 Augustus 2008 | Land: Servië | Regie: Srdan Golubovic | Cast: Nebojsa Glogovac, Natasa Ninkovic, Anica Dobra, Miki Manojlovic

Met Apsolutnih Sto (Absolute Hundred), een naargeestige triller uit 2001, verscheen de naam Grdan Golubovic voor het eerst in de annalen van enkele kleinere filmfestivals. Onder andere de jury in Parijs sprak met heel wat lof over dit nieuw Servisch talent. Zes jaar later duikt Golubovics naam terug op. Met een nieuwe prent onder de arm, die de naam Klopka (The Trap) kreeg, deed hij de achtenvijftigste Berlinale aan. Hierna wist hij op het filmfestival van Sofia het goud weg te kapen en daarbovenop werd hij als officiële Servische inzending naar het Kodak Theatre gestuurd. Maar naarmate de bekendheid van Klopka en diens regisseur steeg, deden de verwachtingen en de uiteenlopende reacties dat ook. Een krachtige en complexe, moderne film noir? werd er in de ene hoek van de zaal gefluisterd, Een over het paard getild tv-drama? in de andere. Wij vonden onszelf uiteindelijk ergens in het midden van de zaal terug.

Klopka opent sterk met een indringend beeld van een rokende man, een weemoedige pianoballade en knappe fotografie. Ons deed het denken aan Bill Pullmans eerste scène in Lost Highway, maar hier is het Nebosja Glogovac die de brandende peuk trillend tussen de vingers houdt. Glogovac geeft gestalte aan Mladen, een 35-jarige middenklasser, die de straten van Belgrado, met zijn arme straatkinderen en pompeuze jeeps, in zijn rode Renault 4 doorkruist. Overdag werkt hij als architect op de werf en 's avonds komt hij thuis bij Marija en Nemanja, zijn gezinnetje. Het drietal leidt een sober maar gelukkig leven in het post-Milo?ević-Servië totdat er bij Nemanja, Mladens zoon, een defect aan een van de hartkleppen wordt vastgesteld. Een defect waar men enkel in het rijke en welvarende Duitsland iets aan kan doen. Kostprijs van de operatie: zesentwintigduizend euro, geld dat Mladen en diens vrouw Marija niet kunnen ophoesten. De wanhoop is nabij totdat Mladen gecontacteerd wordt door een mysterieuze weldoener die hen het volledige bedrag belooft. ?Het enige wat je hoeft te doen om je zoons leven te redden is de man wiens naam je overmorgen in een witte envelop zult vinden een kogel door het hoofd te jagen.?

Dat dergelijk verhaal al wel eens eerder werd verteld mocht voor ons geen bezwaar zijn. Denk maar aan Ripley's Game van Liliana Cavani of Cassandra's Dream van Woody Allen. De vraag of het ene mensenleven meer waard is dan het andere voelt even actueel aan als het dat honderd jaar geleden bij Dostojevski deed. Golubovic opteert ervoor om van deze vraagstelling de spil van Klopka te maken en, om met veel zin voor karakter ontwikkeling, Mladens vexatie in deze onmogelijke keuze centraal te stellen. Dit thema wordt door Milos, Mladens 'weldoener', met een sneer naar het rijke Westen als volgt aangekaart: ?Na 9/11 kende de Amerikaanse regering vergoedingen toe aan de getroffen families, maar niet iedereen werd evenveel waard geacht. Een Mexicaanse kuisvrouw was goed voor duizend dollar, een zakenman voor een miljoen.? Maar uiteindelijk weet Golubovic met dergelijke scherts en kritiek zijn klassiek aandoend verhaal enkel wat bij te kruiden en verliest hij de plot een beetje uit het oog. Wij misten een zekere pathos en de nodige dosis creativiteit die Klopka uit het steegje van clichés en toevalligheden had kunnen houden. De ik-ben-zo-woedend-dus-sla-ik-het-meubilair-aan-diggelen-scène hebben we al wel eerder gezien en tenzij Belgrado maar door een handjevol mensen wordt bevolkt, vonden wij het verdacht toevallig dat de persoon die Mladen dient te vermoorden nu net iemand blijkt te zijn die hij enkele dagen voordien ontmoette.

Dat gezegd zijnde blijft Klopka een zeer onderhoudende triller die dankzij de uitstekende cast en de kundige cinematografie zich boven het gemiddelde Hollywoodproduct weet te plaatsen. Dat Golubovic deze prent voor een schamele twee miljoen euro wist te draaien, levert nog maar eens het bewijs dat een astronomisch budget, sterrencast en polygone schurken geen vereisten zijn om je publiek naar het puntje van hun stoel te drijven. Met Klopka maakt Golubovic een sterk staaltje cinema.