Snow

Snow is een trage maar subtiele Bosnische film over de naweeën van de Balkanoorlog. Hoewel de film bij momenten gevoelig is, missen we uiteindelijk toch enkele ingrediënten om van een echt geslaagd werkstuk te spreken.

Zes vrouwen, een grootvader en een aantal weeskinderen leven alleen in het geïsoleerde en door de oorlog verwoeste Bosnische dorpje Slavno. Hun mannen en vaders keerden nooit terug van de oorlog. De dorpelingen proberen te overleven door confituur en ingemaakt fruit te verkopen, gestimuleerd door de jonge vrouw Alma. Het is hard en eentonig werk en er zijn weinig uitzichten op verandering. Dan komt een Servische zakenman een genereus bod doen op de gronden van het dorp.

Het verhaal wordt dag per dag verteld, en het leven van de geïsoleerde groep wordt voorgesteld met sober camerawerk, ondersteund door enkele sporadische pianoklanken. Over de oorlog wordt weinig gecommuniceerd, maar de trauma?s zijn nog niet verwerkt -zo worden Serviërs nog steeds gewantrouwd.

Het acteerwerk is naar behoren, maar spijtig genoeg ligt het tempo te traag, en is de film bij momenten zelfs saai. Bepaalde onderdelen van het verhaal worden te lang uitgesponnen en het einde is dan weer veel te abrupt. We kunnen ons dan ook niet aan de indruk onttrekken dat het verhaal toch net iets te mager is, want in feite wordt hier iets weinig substantieels verteld -enkele poëtische momenten ten spijt. Snow is bij momenten interessant, maar niet voldoende om over de hele lijn te boeien.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de