Pour elle

Een gelukkig getrouwd koppel met één zoon. Vrouwlief Lisa (Diane Kruger) wordt onverwacht op agressieve wijze gearresteerd voor de moord op haar bazin. Manlief Julien (Vincent Lidon) begrijpt het niet en doet er alles aan om haar te helpen ontsnappen.

Zo vernieuwend klinkt het niet, maar de uitwerking van Pour elle is des te verbluffender. In plaats van een focus op een slepend proces of de problematische opsluiting van de vrouw, krijgen we een empathisch verslag van een queeste. Juliens poging om zijn vrouw te doen ontsnappen uit een streng bewaakte gevangenis is meticuleus. Elk detail slaan we gade, zodat de kijker meegesleurd wordt in de helletocht die Juliens psyche doormaakt.

Die focus op Juliens beleving van tergende vereenzaming zorgt voor een teder psychologisch portret. De man, leraar van beroep, doet een beroep op zijn literaire kennis en maakt van zijn eigen leven een letterkundig gebeuren. Hoe amateuristich de man ook te werk gaat, als kijker ben je gedwongen mee te gaan in ijdele hoop dat een Jan met de pet het systeem te slim af kan zijn.

Op de eigenlijke feiten van de moord gaat de scenarist amper in. De man, opgesloten in hoop en wanhoop, staat centraal. En in dat leven is de sleutelfiguur de vrouw die opgesloten zit. Die dubbele laag wordt goed uitgespeeld. Het is zo slim dat je er in je eigen hoop amper aan zou twijfelen of het plan nu wel kan slagen.

De grauwe, bijna Waalse fotografie zorgt voor een realistische, beangstigende leefwereld. De grijsheid van het oude bestaan moet duidelijk gecompenseerd worden door een fleuriger, nieuw bestaan. Het is de hoop in Juliens bestaan die het nodige contrast versterkt.

De combinatie van de kleine man die grootse dingen doet uit overtuigende, alles overheersende liefde en de onmogelijkheid te ontsnappen uit een verpletterende realiteit maakt van Pour elle een overtuigend relatiedrama, maar is door zijn degelijke opbouw en focus op de eenzame, wanhopige man veel meer dan enkel dat.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de