Soul Kitchen

Genre: komedie | Duur: 1u39 | Release: 1 Januari 2010 | Land: Duitsland | Regie: Fatih Akin | Cast: Adam Bousdoukos, Moritz Bleibtreu, Anna Bederke

Soul Kitchen is de naam van het eenvoudige restaurant van Zinos Kazantsakis. Het staat in Hamburg in een oude fabriek en serveert allerminst culinaire hoogstandjes aan de arbeiders uit de buurt van Wilhelmsburg. Het gaat Zinos dus niet voor de wind. Zijn vriendin vertrekt naar Shanghai en zijn zaak draait niet. Gelukkig is hij geen man die snel bij de pakken blijft zitten. Samen met zijn pas vrijgekomen broer Illias weet hij met vallen en opstaan opnieuw leven in zijn restaurant te brengen.

Regisseur Fatih Akin keert na onder meer Gegen die Wand en Auf der anderen Seite terug naar zijn geboortestad Hamburg. Met Soul Kitchen schotelt hij ons een warme komedie met een fijne portie cynisme voor waarin tal van excentriekelingen de revue passeren. Akin focust hoofdzakelijk op het multiculturele en het rockgehalte van de Noord-Duitse stad.

Op het samenspel van hoofdrolspelers Adam Bousdoukos (Zinos) en Moritz Bleibtreu (Illias) is weinig aan te merken. Bousdoukos schreef met Akin trouwens mee aan het scenario. Ook de rol van dienster Lucia (Anna Bederke) valt op. Zij speelt erg overtuigend in de scène waarin ze valt voor een van de broers Kazantsakis. De film toont ons ook het laatste optreden van de in mei 2009 overleden actrice Monica Bleibtreu, in een cameo te zien als de grootmoeder van Zinos vriendin Nadine.

Toch zijn we niet over de hele lijn positief. Het verhaal wordt met momenten gewoonweg onrealistisch uitgewerkt. De wijze waarop een verzameling hippe en ruige bezoekers overdreven enthousiast reageert op de nouvelle cuisine van de nieuwe chef-kok komt bijvoorbeeld niet erg geloofwaardig over. In datzelfde restaurant hebben een paar uur en een feestje later twee onbekenden vol overgave met een nog een klein aanwezig publiek seks. Hoewel dit zorgt voor opwindende beelden en het wel past bij het wat zonderlinge cliënteel van het restaurant, zien we dit eerder in een echt undergroundcircuit gebeuren.

Het samenhorigheidsgevoel dat Fatih Akin tussen de bezoekers van Soul Kitchen wil creëren, komt wat artificieel over. Eerder dan als een pure komedie zouden we de film wel als een feelgoodprent omschrijven. Het is de muziek, doorlopend op de achtergrond aanwezig, die ons het meest wist te bekoren en die de film met momenten doet swingen. De kwaliteit van de soundtracks van Akins eerdere films was dus zeker geen toeval.