Child's Pose

Klasseverschillen en morele hooghartigheid, moederliefde en verstikking – de laatste aanwinst in de Roemeense cinema zoekt opnieuw de grenzen af van de menselijke verhoudingen. Child's Pose is een portret van een moeder die een strijd levert om haar zoon - of zichzelf - te redden en daarin moreel ambigu terrein betreedt. Regisseur Calin Peter Netzer maakte een intrigerende film met een sterk scenario en een geweldige hoofdactrice.

We leren Cornelia kennen als een vrouw die het contact met zoon Barbu verloren is. Haar kledij en accessoires, houding en discours verraden al snel haar hoge sociale status. Wanneer ze te horen krijgt dat zoonlief een dodelijk ongeval veroorzaakt heeft, komt ze het politiekantoor binnen waar ook de moeder van het 14-jarige slachtoffer zit. Cornelia, opgejaagd en in een weelderige bontmantel, kan niet meer verschillen van de eenvoudige vrouw, bleek en bevroren, stil op een stoel.

Cornelia gaat in actiemodus. Koste wat het kost zal zij haar zoon van een bestraffing redden. Ze stapt over elke morele grens en tracht, middels haar status en netwerk, te krijgen wat ze wil. Ze zwaait met haar adressenboekje om de politie te intimideren, onderhandelt met de hoofdgetuige over wat hij gezien heeft en gaat uiteindelijk ook de confrontatie met de familie van het slachtoffer aan.

Eerder dan de sociale schaamte, lijkt de motivatie van Cornelia te komen uit een poging haar verloren zoon terug te krijgen. De rol van vechtende moeder zit haar immers als gegoten. Ze houdt die ook aan ondanks de vele tegenstand, niet in het minst van Barbu zelf. Zijn strijd is de omgekeerde als die van zijn moeder. Hij lijkt eerder uit de invloed van zijn moeder te willen ontsnappen dan uit de klauwen van het gerecht. Hij is verwend, laf en arrogant, maar dat houdt Cornelia niet tegen. ‘Laat mij jou contacteren, in plaats van omgekeerd’, zegt hij tegen haar. Het is een subtiele opmerking die aangeeft hoe verstikkend Cornelia moet geweest zijn. Regisseur Netzer gebruikt het ongeluk om iets te vertellen over op de positie van een wanhopige moeder.

Een regel van scenarioschrijven is dat de kijker zich eerder identificeert met inspanningen die personages leveren dan met hun eigenschappen. Wij raakten alvast zelf in een zone van morele ambiguïteit tijdens Cornelia’s strijd. Hoewel ze berekend, koud en pretentieus is, kan je niet anders dan haar sterkte en doorzetting bewonderen. Pas op het einde worden de onderliggende emoties losgeweekt – een combinatie van moederliefde, nostalgie en wanhoop. Luminita Gheorghiu, bekend van The Death of Mr Lazarescu, levert een tour de force. De film eindigt ook voor Barbu met een onverwachte, maar nodige vorm van loutering. Het is de mooiste scène van de film.

Klasseverschillen en morele hooghartigheid, moederliefde en verstikking – de laatste aanwinst in de Roemeense cinema zoekt opnieuw de grenzen af van de menselijke verhoudingen.

Het palmares van de recente Roemeense cinema is, met 4 Months, 2 Weeks and 3 Days, The Death of Mr Lazarescu, Police, Adjective en andere zo indrukwekkend geworden dat wij wel eens willen weten wat daar in het drinkwater zit. Wat ze gemeen lijken te hebben, is een indringende kijk op menselijke verhoudingen die onder spanning komen te staan door de context. Hoewel de regie van Child's Pose iets strakker mocht – die shaky cam hoefde echt niet –, is het een indrukwekkende studie van een moeder die alles uit de kast haalt voor haar zoon, of toch voor haar positie tegenover hem.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de