Devil's Knot

Deze eerste Amerikaanse productie van de gelauwerde Canadees Egoyan werd op boegeroep onthaald. Dit op feiten gebaseerde drama over de verdwijning van drie kinderen en de daaropvolgende beschuldiging van de West Memphis Three mag dan al over twee Oscarwinnende hoofdrolspelers beschikken, het is inderdaad een narratief wankele en onpersoonlijke film geworden, die echter niet volledig hoeft afgeschreven te worden.

Naast Reese Witherspoon en Colin Firth zien we nog heel wat ander degelijk volk aan het werk. Er wordt bij momenten misschien echter met net iets te veel sérieux geacteerd. Er zit immers iets wrang komisch in de manier waarop het script de gemeenschap in het gelovige Memphis bekijkt: religie en fatsoen bepalen er de omgangsvormen, waarbij iedereen die enigszins afwijkend gedrag vertoond, afgeschreven word. Op bepaalde momenten focust Egoyan misschien iets te hard op de domheid en goedgelovigheid van de betrokkenen, in het bijzonder van de agenten die de zaak trachten op te lossen en om wat voor reden dan ook drie tieners verdenken. Hij ondergraaft daarmee de spanning.

Devil's Knot weet de aandacht van de kijker dus best te pakken, maar Egoyan vindt eigenlijk niet de juiste toon om deze schertsvertoning ook zodanig te brengen.

Er is echter beslist iets fascinerend aan de rechtszaak, waarbij o.a. getuigen leken toneel te spelen, verklaringen verzonnen werden en sporen die niet in het plaatje pasten, straal genegeerd werden. Wanneer de rechter met een stalen gezicht beweert dat een zekere getuige als deskundige mag opgevoerd worden, enkel omdat hij zelf beweert deskundig te zijn, lijkt zich enig absurdisme aan te kondigen. Devil's Knot weet de aandacht van de kijker dus best te pakken, maar Egoyan vindt eigenlijk niet de juiste toon om deze schertsvertoning ook zodanig te brengen.

De feiten zijn verder natuurlijk wat ze zijn, maar het bruuske en wat onverwachte einde van de film stuurt de kijker onbevredigd naar huis.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de