Jurassic World: Rebirth

Je zou kunnen zeggen dat geen mens zit te wachten op een zevende film in de Jurassic-reeks. Dat het concept opgebruikt is en de personages doorgaans toch niets voorstellen. Dat het familievriendelijke label ervoor zorgt dat deze avonturen nooit echt gruwelijk worden en het telkens weer voorspelbaar is welke personages tussen de kaken van een T-rex zullen belanden en wie netjes de eindstreep haalt. Dat er dus geen enkele reden is om deze franchise in leven te houden.

Maar wie - zoals elke filmgek toch? - zelfs met al die bezwaren in het achterhoofd gaat kijken, moet ook vaststellen dat Jurassic World: Rebirth exact het soort entertainment biedt dat je verwacht in dit genre en dat deze zevende film zelfs een stuk beter is dan o.a. Jurassic World: Fallen Kingdom en ook Jurassic World: Dominion overklast. Dat de oorspronkelijke scenarist David Koepp terug aan boord werd gehaald, garandeert lang geen waterdicht en voortdurend aannemelijke plot, maar minstens toch een samenhangend en nergens al te onnozel spektakel.

Scarlett Johansson mag dit keer een voor de hand liggend groepje leiden. Gezien de kassa's in de VS flink rinkelden voor deze film, maakt dat haar momenteel de meest winstgevende actrice ooit. Dat er per se ook weer kinderen bj betrokken worden, is een vermoeiend gegeven maar gaandeweg moet je ook toegeven dat dit ook wel werkt.

Voorspelbaar en nergens verrassend, maar wel zeer entertainend

Dat de dino's niet meer verrassen - ze zijn intussen allemaal al eens de revue gepasseerd - werd opgelost met een overbodige ingreep: we krijgen nu te maken met mutanten die eerder aan aliens doen denken. Beetje flauw, maar het staat een entertainende, lekker meeslepende en mooi in beeld gezette popcornprent eigenlijk niet in de weg.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de