Bang Gang

Genre: Romantisch drama | Duur: 1u38 | 2015 | Release: 27 Januari 2016 | Land: | Regie: Eva Husson | Cast: Finnegan Oldfield, Marilyn Lima, Lorenzo Lefebvre, Daisy Broom

Rond verveelde tieners die zich blind overgeven aan genot, hebben we al eerder films gezien. De Française Eva Husson weet met Bang Gang een dromerig maar ook wat nietszeggend debuut af te leveren waarin het begrip gezelschapsspel een nieuwe invulling krijgt.

De pubers die zich in deze film aan elkaar laven, lijken daar aanvankelijk vooral niets bij te denken. Er is teleurstellend weinig opbouw, en de jongeren geven zelfs amper een hitsige indruk wanneer ze zich op elkaar storten. Als Husson al had willen prikkelen met haar film, had ze meer moeten doen met die jonge strakke lijven. Er is geen sprake van enige verleiding of verlangen – verwacht je dus niet aan erotiek – maar in haar uitbeelding van de orgiën zien we dan weer enige terughoudendheid, al is er voldoende bloot voor wie daar naar zoekt. Maar als je het over seks wil hebben, stook dat vuur dan toch wat op. 

De poëtische fotografie en transcendente score roepen echter een sfeer van onwezenlijkheid op, alsof dit alles zich in een parallel universum afspeelt. De scenes die de jongeren met hun ouders delen worden op de achtergrond voorzien van harde nieuwsfeiten en vormen zo een contrast met de veronderstelde warmte en vreugde van de orgiën. Je zou hun uitspattingen kunnen zien als een afleiding, vlucht of verzet, maar de bang gangs, zoals ze hun feestjes noemen, lijken eigenlijk weinig met hen te doen.

De jongeren zijn daardoor overwegend ongedefinieerde figuren, die afgunst, ergernis of desinteresse oproepen. De romance tussen twee van de protagonisten zorgt uiteindelijk nog voor enige dramatische lijn, maar ook die personages roepen weinig sympathie op. Moet dat een moderne romance voorstellen? 

Husson brengt het relaas dus zonder boodschap, oordeel of conclusie, maar daardoor ook wat zonder essentie. In de finale laat ze haar protagonisten ineens de gevolgen van hun exuberant gedrag ondervinden, waardoor de prent keihard in de realiteit belandt en compleet uit evenwicht raakt. Uiteindelijk maakt dat van Bang Gang een halfslachtige, karakterloze variant op het veel meer treffende Kids uit 1995.