The Father

Genre: Drama | Duur: 1u37 | 2020 | Release: 16 Juni 2021 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Florian Zeller | Cast: Anthony Hopkins, Olivia Colman, Olivia Williams, Imogen Poots, Rufus Sewell, Mark Gatiss

De Franse toneelauteur Florian Zeller had maar één acteur voor ogen toen hij de verfilming van zijn stuk 'Le Père' op poten zette. Zijn debuutfilm The Father is dan ook in de eerste plaats de Grote Anthony Hopkins show. De 83-jarige Brit werd dankzij deze film de oudste Oscarwinnaar ooit. 

In deze aangrijpende en geloofwaardige prent speelt Hopkins de rol van een man die alle vat op zijn bestaan begint te verliezen. Locaties, mensen en momenten lopen in elkaar over en brengen de hoogbejaarde man in een voortdurende staat van verwarring. Die paniek, de verontwaardiging, de boosheid die de protagonist ervaart nu dementie toeslaat, worden door de legendarische acteur uitmuntend gebracht. Dat zou niet moeten verbazen, maar laat ons niet vergeten dat Hopkins, tot hij twee jaar geleden schitterde in The Two Popes, al een tijd niet meer in aanmerking kwam voor filmprijzen - het gevolg van een reeks mechanische prestaties in tal van routineuze films, waarbij de liefde voor het vak leek te vervagen. Maar de hoofdrol in The Father lijkt zo moeiteloos uit dat oude acteurslijf te vloeien, zonder franjes, zonder trucjes en zonder de kenmerkende, recycleerbare kilte die Hopkins soms uitstraalt, dat je wel moet erkennen dat de acteur enkel maar beter wordt. 

The Father is een toneelverfilming die zijn roots niet hoeft te verbergen. Net door maar één locatie te gebruiken - een luxueuze flat die echter voortdurend transformeert - ervaart de kijker het mentale gevangenschap van het hoofdpersonage ten volle. De scènes vloeien meesterlijk in elkaar over waarbij personages veranderen of verdwijnen en alle besef van tijd en plaats vervliegt. Dit desoriënterende effect had misschien nog meer in de verf mogen gezet worden om dit verhaal filmischer te maken, maar de bescheiden aanpak van de makers is even effectief.

Dit alles getuigt van een sterk staaltje filmvakmanschap maar The Father werkt vooral omdat de situatie zo pijnlijk realistisch en herkenbaar tragisch is. Hebben we niet allemaal wel iemand gekend die op zijn of haar oude dag niet helemaal meer 'mee' is? Zien we niet allemaal een (over)grootouder voor ons die eerst ontkennend, dan protesterend en vervolgens gelaten zijn vervagingslot ondergaat, strijden om behoud van enige waardigheid? Laat ons er vooral niet bij  stilstaan dat we ooit misschien zelf alle besef verliezen van waar, hoe en wie we zijn.