Avatar: The Way of Water

Genre: Avontuur | Duur: 3u12 | 2022 | Release: 14 December 2022 | Land: VS | Regie: James Cameron | Cast: Sam Worthington, Zoe Saldana, Sigourney Weaver, Kate Winslet, Stephen Lang, Cliff Curtis, Jack Champion, Jamie Flatters, Joel David Moore, Edie Falco, Jemaine Clement, Brendan Cowell

De dertien (!) jaar die James Cameron nodig heeft gehad om zijn kaskraker Avatar te laten opvolgen, heeft hij voornamelijk gebruikt om zich te perfectioneren als digitaal tovenaar. Deze sequel ziet er van begin tot eind indrukwekkend geanimeerd uit, maar onder de special effects zit een doorsnee avonturenfilm met een wel heel matig scenario. 

De plot draait doodeenvoudig opnieuw om de strijd tussen goed en kwaad, tussen mens en Na'vi - de oorspronkelijke bewoners van het wonderbaarlijk vormgegeven Pandora. Met Jake Sully staat wel een personage centraal dat eigenlijk tussen die twee werelden bestaat, hoewel hij intussen een Na'vi-familieman is. Het vredige bestaan van het woudvolk waartoe hij nu behoort, komt in gevaar wanneer een afvaardiging van aardbewoners het op hen gemunt heeft. Ze zoeken hun heil bij het azuurblauwe rifvolk. 

Dit nogal rechtlijnige en nergens diepgaande relaas laat ons kennismaken met een aantal fatsoenlijke personages maar de verhoudingen tussen hen leiden nooit tot echt voelbare emoties. Het is ergens wel bewonderenswaardig dat de digitaal vervormde acteurs - Sigourney Weaver speelt een 14-jarige! - toch een zekere dimensie krijgen maar hun karakters zijn vaag en vrij stereotiep. Avatar: The Way of Water is dus al bij al een vrij opwindend maar oppervlakkig spektakel. 

De high frame rate die Cameron van Peter Jackson overnam zorgt voor verbluffende beelden die - ja, het klink als een cliché - misschien wel té realistische overkomen.

Het avontuur blijft best boeien, waardoor de meer dan drie uur die de makers nodig hebben om dit relaas te brengen, als beleving best doenbaar zijn. Maar moeten we hier grote cinema van maken? We zweefden niet boven ons cinemastoeltje van verrukking, we hielden nergens de adem in van ontsteltenis, ons hart sloeg geen slag over uit spanning en er viel al helemaal niets te lachen - niet één poging tot humor viel er te bespeuren. 

Dit blijft dus popcorncinema die zijn publiek zal verdienen, maar die ver af staat van echte cinematografische magie en geenszins hoeft in aanmerking te komen voor grote filmprijzen. De volgende films in deze franchise zullen over de komende zes jaar gespreid worden en veel sneller hoeft dat voor ons alvast niet te gaan.