Elementarteilchen

Halfbroers Bruno en Michael lezen op jeugdige leeftijd Huxley's toekomstvisioen Brave New World. Bruno (Bleibtreu, bekend van onder andere Lola Rennt en Das Experiment) leest er niet meer in dan een verheerlijking van drugs en de teloorgang van de mensheid; Michael (Ulmen in zijn eerste grote rol) ziet in de science fiction-roman een nieuwe wetenschap, een mogelijkheid de mensheid geslachtsloos voort te planten en maakt daar zijn studieveld van.

De twee mannen hebben buiten een opvoeding in negativo en een hippiemoeder niets met elkaar gemeen. De genetische link is echter bindend en de halfbroers ontmoeten elkaar regelmatig in een cafeetje. Bruno klaagt over zijn leven, zijn vrouw, zijn alcoholverslaving en Michael luistert braaf. De laatste is ondertussen een succesvol academicus en laborant. Hij heeft tevens een kloonprogramma ontwikkeld, maar durfde het nooit aan zijn theorieën in de praktijk om te zetten. Zijn bloedverwant daarentegen lijdt aan Weltschmerz en gaat gebukt onder een pseudo-pedofiele seksverslaving. Hij laat zich vrijwillig opnemen in een instelling in de hoop zo een beter leven te krijgen, totdat hij Christiane (Gedeck) ontmoet: een stoute dame die naar parenclubs gaat en vooral gedurfde lingerie in huis heeft. Michael komt terug in contact met een kinderliefde Annabelle (Potente, ook al bekend van Lola Rennt) en ontdekt op al te late leeftijd de wat fysiekere kant van voortplanting.

Aan de hand van de tegenstelling tussen de misantroop Bruno en de wetenschapper Michael schetst Roehler aan de hand van de roman Les particules élémentaires van Michel Houellebecq een donker mensbeeld. De mens wordt gedwongen tot seksuele handelingen, leeft gevangen in zijn eigen afwijkingen en storingen en probeert een steriele, geslachtsloze vorm van voortplanting uit te vinden om de emotionele valkuilen van (fysieke) relaties en -algemener- het verval des mensen te ontwijken (dit naar de ontwerpen uit Huxley's roman).

Maar waar ligt de oplossing van het probleem dan juist? In de overgave aan de natuurlijke driften? Bruno's case study bewijst dat dat enkel leidt tot moreel dubieuze situaties en lang durende depressies. Een klinische aanpak? De natuurlijke weg? Annabelle wordt dan wel zwanger, maar ze verliest haar kind. Is er dan überhaupt wel een oplossing? Naarmate dat de film zijn einde nadert, kan de kijker alleen maar dromen van een pasklaar antwoord, maar zelfs met een vreedzaam einde lijkt de waanzin en de depressie nergens veraf.

Donker en onheilspellend is deze haast filosofische prent over de toekomst van de mens en over het vraagstuk van seksuele voortplanting versus seks als puur fysisch genot. Duitse film op zijn bijna-best, onder andere door de schitterende vertolking van Bleibtreu, die ervoor in Berlijn met een Beer voor Beste Acteur werd beloond. Zet je alvast schrap in je bioscoopstoeltje, je handpalmen stevig om de leuning geklemd, want feelies ga je bij het kijken van deze gitzwarte observatie meermaals door het lijf voelen zinderen. Verwacht gewoon niet al te vrolijk uit de zaal te kunnen vertrekken...

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de