Julian

In haar debuutfilm - gebaseerd op de memoires van kunstenares Fleur Pierets - verkent Cato Kusters de avontuurlijke tocht naar verbinding van een koppel dat in 22 landen wil trouwen. Meteen mag ze er Film Fest Gent 2025 mee openen, nadat haar kortfilmdebuut Finn's Hiel er drie jaar geleden de publieksprijs won.

In dit aangrijpende drama volgen we Julian en Fleur. Ze worden immens verliefd en besluiten een bijzonder project op poten te zetten: trouwen in alle landen die het homohuwelijk toestaan. Maar een hard en onrechtvaardig lot doorkruist die plannen.

In deze zacht mijmerende en stil sluipende prent worden heden en verleden afgewisseld. Drie belangrijke fases in de relatie van de twee vrouwen worden uitgebeeld zonder duidelijke narratieve structuur. Op die manier ontstaat een soms dromerige, soms ijle kijk op wat is en geweest is. De makers slagen er in dit treurige relaas als een onafgelijnde herinnering weer te geven, die meer teert op emotie en beleving dan op gebeurtenissen.

Daardoor voelt Julian misschien wat onbevattelijk aan. Net zoals de protagonisten tasten naar wat er is en rest en vaststellen dat je niets in de hand hebt, speurt de kijker naar een ingang om dit alles mee te beleven. Het concept rond de huwelijken blijkt al bij al niet zo relevant voor de plot. Ervaar je dit relaas eerder als gesloten, dan blijf je mogelijk wat onbewogen. Op een zeer complementaire soundtrack laten Evgueni en Sasha Galperine de snaren echter magistraal trillen. Zo komt Julian geleidelijk aan binnen.

Een soms wat ijle herinnering aan een liefde die bruut geknakt wordt

De acteurs belichamen mooi de twee heel verschillende vrouwen, die ook elk op een specifieke manier omgaan met wat hen overkomt. Met weinig woorden maar sprekende blikken geven ze blijk van verlangens, hoop, ontzetting en aanvaarding.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de