No man's Land

Genre: Drama | Duur: 1u38 | Release: 10 Oktober 2001 | Land: | Regie: Danis Tanovic | Cast: Branko Djuric, Rene Bitorajac, Filip Sovagovic, Simon Callow, Katrin Cartlidge, Mustafa Nadarevic

Danis Tanovic debuteerde met zijn 'No man's land' op het filmfestival van Cannes in 2001en kreeg daar de prijs voor het beste scenario. Later heeft hij dan een niet al te opmerkzaam leven geleid (of gelijd) in de Belgische Arthouse bioscopen (een nieuw Vlaams modewoord?). Totdat deze kleine Frans-Belgische coproductie genomineerd bleek te zijn voor de Oscar van beste niet-engelstalige film. En bleek dat dit kleine pareltje toch niet ongemerkt in het duffe en stoffige filmarchief ging verdwijnen.



De heer Tanovic werd geboren in Joegoslavië waar sinds zijn jeugd de burgeroorlog heerste. Voordien maakte hij documentaires en was hij verantwoordelijk voor het filmarchief van het Bosnische leger. Toen de oorlog echt los barstte, vluchtte hij naar België en liet zich naturaliseren. Natuurlijk kon zijn filmdebuut over niets anders gaan dan de Joegoslavische burgeroorlog. Danis was overigens niet enkel regisseur, hij schreef het script en componeerde bovendien de muziek voor zijn film.



Het verhaal speelt zich of in het niemandsland (No man's land) tussen de Servische en Bosnische strijders, waar 2 Bosniërs en 1 Serviër vast zitten in een loopgraaf. Daar begint de film in 1e versnellign en blijft daar precies hangen alsof ze maar 1 versnelling heeft, met niet vermeldenswaardige dialogen of acteerprestaties. Op dit élan gaat hij nog een tijdje door todat het de beurt is een de blauwhelmen en de pers. Vanaf dan schiet de film in 5e versnelling en haalt Tanovic het groot geschut boven.

Ineens verandert deze geweone oorlogsfilm in een harde en cynische satire. De sensatiezucht, de status van de blauwhelmen,... leiden tot een sappige plot, dat menig kijker onberoerd laat. Geen moreel gebrabbel, maar direct de hete soep in je gezicht.



Verwacht je niet aan een alledaagse oorlogsfilm of een film vol special effects, ontploffingen, afgerukte armen, opengerete buiken, dan kan je gaan aanschuiven bij het rijtje pseudo-intellectuelen om de hoek. Eindelijk kunnen we nog eens genieten van een oorlogsfilm die iets aanklaagt die echte standpunten en lacune durft te verkondigen, die druft ingaan tegen de publieke opinie en zelfs aan politici een les kan bijbrengen. Zo hebben we het graag!