Night Always Comes

We durven al eens klagen over de toestand van ons land, maar in de VS is men eigenlijk slechte af, zo zien we ook in de bestsellerverfilming Night Always Comes. Lynnette staat net zoals veel Amerikanen dicht bij de dakloosheid. Ze woont samen met haar moeder en gehandicapte broer, heeft een luizenbaan, tracht te studeren en hoopt hun krakkemikkige huis te kunnen kopen.

In dit beheerste drama volgen we de onfortuinlijke protagoniste tijdens een nacht waarbij ze al haar overlevingskunsten moet inzetten. Ze moet haar meest doortrapte, sluwe en gewelddadige kant bovenhalen om te vechten voor een bescheiden droom - of mogen we het gewoon een menswaardig bestaan noemen?.

Enerzijds wil Night Always Comes illustreren waartoe een precair systeem mensen kan aanzetten. Toch slaat de snoerende wanhoop niet helemaal over op de kijker. De cineast zet nogal flink in op de nachtelijke spanningen waardoor we de focus van Lynnette dreigen te vergeten. Daardoor wordt dit anderzijds een stresserende tocht doorheen de stad, die echter nergens zo grimmig en rauw wordt als de makers lijken te hopen.

Een solide drama met Vanessa Kirby in goede doen

De sfeervolle muziek weet niet goed welk aspect te benadrukken maar zorgt wel voor een versterking van de beleving. Zo krijg je een solide maar te weinig memorabele prent die gedragen wordt door prima vertolkingen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de