Potiche

Genre: komedie | Duur: 1u43 | Release: 10 November 2010 | Land: Frankrijk | Regie: François Ozon | Cast: Catherine Deneuve, Fabrice Luchini, Gérard Depardieu, Karin Viard, Jérémie Renier

Catherine Deneuve is een diva en eveneens een rasactrice. Op haar gezegende leeftijd laat François Ozon (Sous le sable, 8 Femmes, Le temps qui reste) haar op het witte doek schitteren als Suzanne Pujol, de stijlvolle toegewijde vrouw van een onuitstaanbare, autoritaire, infantiele en ontrouwe industrieel. Ondanks een filmcarrière van meer dan veertig jaar (Belle de jour, Indochine, Dancer in the dark) is het spelplezier bij Deneuve in de komedie Potiche alomtegenwoordig.

Vanaf de eerste scène weet ze empathie voor haar personage te creëren waar ze naar eigen zeggen veel in investeerde en van hield. Ze heeft de realisatie van Potiche dan ook van meet af aan gevolgd. Over het feit dat de film deels in ons land werd gedraaid met een Belgische crew is de actrice erg positief. De sfeer op de set was intens en stimulerend.

Ozon plaatst het verhaal in 1977, in het Noord-Franse provinciestadje Sainte-Gudule. Wanneer haar man Robert (Fabrice Luchini) na een gijzeling door de arbeiders van zijn paraplufabriek gas moet terugnemen, besluit Suzanne het bedrijf van haar overleden vader weer op de rails te zetten. Zo komt ze bovendien terug in contact met een oude liefde, Babin (Gérard Depardieu). Ondanks de tegenwerking van deze kortstondige ex-minnaar en haar minachtende echtgenoot is ze beslist niet van plan om opnieuw het huishouden te gaan runnen. Ze neemt niet langer genoegen met een aanvullende rol van ‘potiche’ of garnituur. Met haar flair en feministische kracht besluit ze haar leven definitief over een andere boeg te gooien.

Potiche lijkt af en toe wel een telenovelle. Het opzettelijk gekunstelde spel van de acteurs in de bijrollen, hun minder uitgewerkte karakters en een dansscène in een discotheek dragen hier onder meer toe bij. Het scenario is dan ook deels gebaseerd op het gelijknamige boulevardstuk van Barillet en Grédy. Gelukkig zorgen de spitse dialogen, een handvol onvoorspelbare plotwendingen, een score vol Franse muziek, wat situatiehumor en een vleugje satire ervoor dat het evenwicht in deze onderhoudende klucht bewaard blijft.