Pieces of April

Ach.. Thanksgiving. Gezellig tafelen met de familie. Een volgestouwd kalkoentje verorberen? Makkelijker gezegd dan gedaan. April Burns (Holmes) is de rebel van de familie en heeft nauwelijks contact met het thuisfront. Gestimuleerd door haar vriendje (Luke) en gedreven door een verlangen naar een herstelde familieband nodigt ze de familie uit voor een etentje in haar appartementje in New York. Het welslagen van het etentje met de traditionele volgestouwde kalkoen staat symbool voor haar eigenwaarde. Een kalkoen als bewijs aan de familie dat ze ondanks alles iets van haar leven heeft gemaakt.

Via twee verhaallijnen schetst regisseur Hedges (schrijver van o.a. What's Eating Gilbert Grape) een beeld van de redelijk dysfunctionele familie Burns. In New York probeert April een kalkoen klaar te krijgen. Twee problemen: een totaal gebrek aan kookkunst en een kapotte oven. Ze moet op zoek naar hulp bij de buren van allerlei slag en kleur. Ondertussen is de familie Burns onderweg naar New York. Hedges laat een aantal komische maar bijzonder menselijke personages plaatsnemen in de auto. Patricia Clarkson steelt de show als de cynische moeder Joy Burns. Ze lijdt aan borstkanker, eet zich te pletter, kotst zich vervolgens te pletter, rookt weed samen met haar zoon, geilt op Smack Daddy, is bijzonder vijandig tegenover April en bij momenten bijzonder grappig. Geen gratuit cynisme, maar een emotionele reactie op het onvermijdelijke. Kleine zus Beth hunkert naar appreciatie van haar moeder en zingt opera in de auto. Oliver Platt probeert als bezorgde vader de familie bij elkaar te houden en zorgt meermaals voor een krop in de keel. De twee verhaallijnen bewegen onvermijdelijk naar elkaar toe. Krijgt April de kalkoen op tijd klaar? Wordt Thanksgiving een louterend familiemoment?

Dit debuut is een low-budget, digitaal geschoten tragikomedie met een zwart randje. Pieces of April is verre van foutloos. Daarvoor ligt het multiculturele ideaal er te dik op, is de nevenplot met Aprils vriendje Bobby te halfbakken, zit er een seniele grootmoeder teveel in de auto en is het einde al te zeer met de haren getrokken. Maar wel prachtig acteerwerk en een mooi evenwicht tussen tragedie en komedie. Joy Burns. Een lach en een traan, jawel. En een ster voor elk.

Benjamin De Cleen Helemaal (niet) akkoord? Lees de