Duelles

Genre: Pyschologische Thriller | Duur: 1u37 | 2018 | Release: 24 April 2019 | Land: Frankrijk, België | Regie: Olivier Masset-Depasse | Cast: Veerle Baetens, Anne Coesens, Arieh Worthalter, Jules Lefebvres

Met Duelles is de Waalse cineast Masset-Depasse aan zijn derde film toe. Zijn tweede prent, Illégal, werd in Cannes bekroond maar dat is intussen al van 2010 geleden. Met Veerle Baetens aan boord van deze stijlvolle Hitchcockhommage zou de filmmaker op hernieuwde aandacht mogen rekenen, ook over de taalgrens heen.  

 

In wat zich aanvankelijk als een Douglas Sirkpastiche aandient maken we kennis met twee welstellende gezinnen in een pittoreske twee-onder-één-kap. We bevinden ons in de jaren '60: de vrouwen zijn huismoeders, omgeven door luxe maar gebonden aan het nest, de vaders gaan uit werken en rijden met een trendy wagen. Een dodelijk ongeval maakt een einde aan dit droombestaan. De tragedie leidt tot een flinke kloof tussen de twee vrouwen. Het verdriet van de ene leidt tot paranoia bij de ander..

Duelles weet ons aanvankelijk beslist te overtuigen. De setting is bijzonder geslaagd en de regisseur zorgt met dynamisch camerawerk voor een grote betrokkenheid. We beleven de huiselijke intimiteit , maar voelen ook het onheil naderen. Zowel in stijl als thematiek roept Masset-Depasse de geest van Hitchcock op. Baetens en Coesens zijn als de twee rivalen - een blondine en een brunette - overtuigend in de vele emoties die hun personages overvallen, hoewel het eigen aan het genre is dat ze ook niet te veel prijsgeven. Maar de actrices hebben hun handen vol. Misschien zelfs té vol.  

Elegante hommage aan Hitchcock en Sirk

Want hoewel Duelles afklokt op dik anderhalf uur, krijgen we heel wat drama op onze boterham. Deze retrothriller lijkt dan ook veel in één te willen bieden en wanneer de handelingen van de personages steeds uitzinniger worden, smelt de psychologische aannemelijkheid langzaam weg. Daardoor verwatert wat initieel een fascinerende, vrij geloofwaardige studie was van rivaliserend moederschap en sluimerend schuldgevoel, tot een wat goedkoop kat-en-muisspel waarbij de oorspronkelijke thematiek enigszins verwaarloosd raakt. 

De zelfbewuste score van componist Vercheval, de uitgekiende decors, de frivole fotografie en de passende kostuums houden echter mee de illusie in stand en maken dat we Duelles genoeglijk uitzitten. 

 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien