Along Came a Spider

Op een high security, high class schooltje waar alle kinderen van staatshoofden, ambassadeurs en al het ander chique volk naar toe gaat wordt het dochtertje van een senator ontvoerd door een leraar van de school. De kidnapper belt Alex Cross (Morgan Freeman), een oudere politieagent die 8 maanden geleden zijn partner verloor, en betrekt hem bij de zaak. Secret Service Agent Jezzie Flannigan, persoonlijk verantwoordelijk voor de veiligheid van het dochtertje, voelt zich niet opperbest met de zaak en doet alles om haar terug te vinden. Alex Cross en Jezzie trekken dus samen op, op zoek naar de stoute meneer. Het lijkt er echter op dat Mr. Kidnapper niet zo dom is als men wel eens had kunnen hopen. Hij schijnt de touwtjes veel beter in handen te hebben dan de politie. En toen begon het scenario op niets meer te trekken...

[Begin persoonlijke frustratie]

Ok, het is waar, vaak heb ik, hebben wij, als filmredacteurs, regisseur en scenarioschrijvers ervan beschuldigd totaal voorspelbare scenario's te schrijven. Nu heb ik er geen moment over getwijfeld dat ook onze site frequent door bv. Lee Tamahori gelezen wordt, en de goede mens zal gedacht hebben: "'maar nu hebben ze me niet meer, ik ga hier het meest onvoorspelbare verhaal van maken dat ik maar kan verzinnen". En inderdaad, je kan inderdaad niet voorspellen wat er zal volgen in deze film, je verwachtingen worden steeds opnieuw gefnuikt. Maar het lijkt precies alsof men dit principe als doel op zich heeft gesteld en ondertussen vergeten is ook nog een goede film of een zinvol, samenhangend verhaal te fabriceren. Natuurlijk is het niet moeilijk een onvoorspelbaar verhaal te maken, dadaïsten b.v.nwaren daar ook heel goed in, maar een verhaal moet toch in de eerste plaats geloofwaardig zijn, zonder al te veel deus ex machina in te voeren.

[Einde persoonlijke frustratie]

Dat doet deze film dus wel, gevolg is een zwak verhaal, met onverwachte maar onrealistische en niet interessante plotwendingen die ervoor zorgen dat de spanning zich eigenlijk nooit echt kan opbouwen.

Toch nog één positief ding: de film heeft één van de mooiste credits ooit.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de