Infamous

Iets meer dan een jaar nadat de Amerikaanse acteur Philip Seymour Hoffman terecht een Oscar won voor de portrettering van de excentrieke schrijver Truman Capote verschijnt Infamous, een film die nagenoeg hetzelfde verhaal vertelt als het fel bejubelde Capote. De totstandkoming van Capote?s beroemdste roman In Cold Blood is weliswaar interessante materie, maar Infamous heeft niets toe te voegen aan de eerste prent.

Capote, een verwaande, ijdele en geaffecteerde journalist en society-figuur in het New York van eind jaren ?50, raakt gefascineerd door een gruwelijk voorval in het plattelandsdorp Holcomb. Daar werd een familie van vier op beestachtige wijze om het leven gebracht. Wanneer de daders bij de kraag gevat worden, raakt Capote geïnspireerd om de eerste non-fictieroman te schrijven. Daarvoor wil hij met alle betrokkenen praten en dus ook met de daders. De ontmoeting met verdachte Perry Smith brengt Capote echter helemaal in de war. Hij is enerzijds bijzonder onder de indruk van de charme van de boef, maar wil anderzijds wel een onbevooroordeeld verslag schrijven. Bij Capote zou de sterke betrokkenheid bij zijn onderwerp ? noem het haast een obsessie - diepe sporen nalaten. In Capote is het die mentale strijd van de auteur, het conflict tussen passie en ambitie, die de film een dramatische lijn geeft. Infamous, waarin de feiten dus op een volkomen identieke manier worden voorgesteld, weet dat niet op even overtuigende of krachtige wijze te brengen. De nadruk ligt eerder op de excentriciteit van Capote en de manier waarop hij zijn New Yorkse vriendinnen imponeert met zijn belevenissen. Regisseur Douglas McGrath speelt dus vooral met oppervlakkige verhaalelementen. Dat geeft de film meer kleur dan Capote, maar veel minder diepgang. Ook vinden de makers van deze versie het nodig de relatie tussen Smith en Capote zeer concreet te maken, wat de kijker weinig ruimte geeft tot interpretatie en de mythe rond het boek en de schrijver enigszins banaliseert.

Daarnaast is de vrij onbekende Brit Toby Jones (The Painted Veil) lang niet zo?n sterk acteur als Hoffman. Jones mikt op effect door imitatie en beeldt Capote uit als een bejaarde dame. De opvallende stem en wel erg vrouwelijke manieren van de schrijver in de verf zetten volstaat niet als uitwerking van een personage. Sandra Bullock, toch wel erg onwaarschijnlijk als Capote?s boezemvriendin Harper Lee, laat vooral zien dat ze absoluut niet staat met jaren ?50 outfits. Catherine Keener bracht het er echt wel stukken beter van af. McGrath heeft echter ook een aantal andere grote namen aangetrokken die de film wel wat cachet geven. Zo is er Daniel Craig, die de rol van Perry Smith aannam vóór bekend was dat hij Bond zou spelen. Hij maakt wel indruk in een alweer heel andere, tragische rol. Daarnaast kleuren ook de personages van Weaver, Rossellini en Davis de matig diepgaande plot. Laat u overigens niet vangen door de naam van Paltrow op de affiche, zij duikt amper drie minuten op in de film.

Op zich is Infamous best een verdienstelijke film. Maar als een veel betere prent je voorafgaat, wordt het moeilijk nog kijkers te overtuigen. De twee producties gingen overigens ongeveer gelijk van start, maar Infamous bleef na het succes van Capote een jaartje op de plank liggen bij de verdelers. Dat Craig intussen een grote naam is, is een onverwacht voordeel. Maar of dat zal volstaan om volk naar deze film te lokken?

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de