The Covenant

Jake Gyllenhaal haalt nergens zijn neus voor op. Na vooral samengewerkt te hebben met cineasten die bij de critici in de bovenste schuif liggen, zoekt hij het tegenwoordig vooral in het actiegenre. Na het overweldigende Ambulance en voor de remake van Road House, zien we de veelzijdige acteur een samenwerking aangaan met Guy Ritchie.

Deze geladen oorlogsfilm zoomt in op de verstandhouding tussen een Amerikaanse sergeant op een missie in Afghanistan en zijn lokale tolk, de ietwat tegendraadse Ahmed van wie onze protagonist lang niet zeker is of hij hem wel kan vertrouwen. Het is een tijd en een plaats waarin iedereen die met de Amerikanen samenwerkt, veel op het spel zet.

Ritchie brengt dit met een zekere pretentie - de volledige titel is Guy Ritchie's The Covenant - maar weet verdomd goed waar hij mee bezig is. Dit is geen oorlogsspektakel dat uitpakt met knetterende actie, maar wel een nu en dan intens drama dat zijn focus houdt op de relatie tussen de twee mannen. Voor sentiment is bij de regisseur geen plaats en grote thema's als vertrouwen, eer en integriteit worden met opeengeklemde kaken benaderd, maar de twee bezwerende hoofdacteurs weten exact hoe ze dat geloofwaardig moeten brengen. Zowel Gyllenhaal als de Deense Irakees Dar Salim spelen hun charisma ten volle uit. Christopher Benstead, die voor de vierde keer samenwerkt met Ritchie, zorgt voor een memorabele score die de beleving uitermate versterkt.

Geladen oorlogsdrama dat gedragen wordt door twee sterke hoofdacteurs

Het testosteron spat weliswaar in het rond, Ritchie gaat voor een zekere authenticiteit. Hij filmt en monteert beheerst en gefocust. Ook al is enige kritische reflectie rond de Amerikaanse interventie afwezig,The Covenant belicht wel het lot van de tolken, die in een vervloekt land hun toekomst trachten veilig te stellen. Dat levert een meer dan prima film op.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de