Turistas

Turistas wil de ergste nachtmerrie van elke rugzaktoerist in het kwadraat zijn. De ellende begint wanneer Alex en zijn jongere zus Bea na een busongeluk stranden in een kustdorpje in Brazilië. Toevallig zaten op de bus ook nog twee Zweden, twee party-animals uit Londen en een Australische outbackgirl. Wanneer de typecasting van de verschillende nationaliteiten verzekerd is, gaat het groepje de buurt verkennen terwijl ze wachten op een nieuwe bus. Als een geschenk uit de hemel volgt de ontdekking van een prachtig nagelwit strand onder azuurblauwe hemel. De sfeer is uitgelaten en als de avond valt dansen en drinken ze hun zorgen weg op een feest met de lokale bewoners. Het contact met de plaatselijke bevolking verloopt verdacht vlot. De morning after worden onze vrienden wakker met bonkende hoofdpijn en beroofd van al hun bezittingen, geld en papieren. Eveneens ontdaan van al hun kleren zijn de goedogende jongelui bovendien ook scenariotechnisch gewijs gedwongen het komende half uur in bikinis en shortjes rond te lopen.

Dat de nachtmerrie die volgt iets met duistere zaakjes in orgaanhandel te maken heeft blijft niet lang een verrassing, we verwachten dan ook dat de film zal eindigen in brutale folterscènes à la Saw of Hostel. Maar Turistas slaagt er niet in een duidelijke richting te kiezen. Na één enkele bijzonder smakeloze gutting scène laat de film de sadistische horrortrend weer voor wat hij is en vervalt in een klassiek en totaal onopwindend kat- en muisspelletje. Maar ook op dat vlak is Turistas als horror niet bepaald overtuigend, de spanning is immers ver te zoeken en beperkt zich tot enkele memorabele maar veel te verwarrende achtervolgingsscènes in een onderwatergrot (Stockwell vergaapte zich eerder al aan de onderwaterpracht in Into The Blue). Voor de rest baadt de hele film in een reclameachtige kleurenfilter, die elke scène die niet in het donker (veel té donker) plaatsvindt een glossy bacardi breezer sfeertje geeft. Hoofdrolspeler Josh Duhamel (ook te zien in Transformers) heeft het charisma van een half opgegeten stokvis, de andere personages en hun dialogen zijn net als de rest van het scenario routineus, voorspelbaar en saai. Algemene levenslessen hieruit te trekken: rondtrekken in een vreemd land is absoluut te vermijden, latino buschauffeurs zijn niet te vertrouwen, in het donker zie je niet veel, Brazilianen spreken geen Spaans maar Portugees en zijn kwaadaardig en gemeen. Daarentegen is het regenwoud wel een uitgelezen locatie om eens een filmpje te gaan draaien. Allen daarheen dus, maar pas op voor uw lever. Groetjes uit het Amazonewoud.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de