The Reverse

Genre: Historische komedie | Duur: 1u41 | Release: 1 Januari 2010 | Land: Polen | Regie: Borys Lankosz | Cast: Agatha Buzek, Marcin Dorocinski, Krystyna Janda

In The Reverse volgen we Sabina, een teruggetrokken revisor voor een Poolse uitgeverij in het Warschau van vlak na de tweede Wereldoorlog. Ze is begin 30 en nog steeds alleenstaand - en dat is haar moeder een doorn in het oog. Op een dag wordt ze verliefd op een bad boy die bij de geheime Poolse politie werkt. Hij wil bij haar informatie lospeuteren over haar baas, maar daar heeft zij duidelijk andere ideeën over.



De film, die in twee mooi afgelijnde delen verteld wordt, wisselt het absurdistisch in beeld gebrachte verleden - proper in zwart-wit - af met het in kleur getoonde melodramatische verleden. Over het tweede verhaal kunnen we kort zijn: het had er volledig uit geknipt mogen worden.



De vertelling over de woelige jaren 1950 in Polen daarentegen biedt veel leuks. Het ronduit tot de verbeelding sprekende verhaal van een toch wel onverwachte moord en vooral de eigenzinnige aanpak die erop volgt, is een staaltje vindingrijkheid. Vooral de scène met de afpersing is belangwekkend: met een in deze tijden zelden geziene hoeveelheid vaseline op de lens krijgen we een enorm subjectief beeld van een levensbedreigende gebeurtenis. De groothoeklens die de gezichten van Sabina en Bronislaw - de minnaar in kwestie - tot megalomane proporties uitvergroot doet je zelfs wankelen.



Maar wat deze scène vooral bewerkstelligt, is dat ze je de vraag doet stellen welk beeld van het na-oorlogse Polen nu eigenlijk het subjectieve is - want daar geeft de camera mooi geen uitsluitsel over. Het is niet enkel Sabina die het communisme probeert te omzeilen door de opgelegde regels liberaal te interpreteren, je wordt tegelijkertijd geconfronteerd met hoe haar visie botst met die van anderen. Bijvoorbeeld die van Bronislaw, maar ook die van haar inwonende moeder en grootmoeder en die van haar baas.



En het is uiteindelijk die subjectiviteit die de film gaat leiden. Neutrale standpunten moeten ruilen voor menselijke reacties en poëzie binnen een totalitair regime. Dan niet de nationalistische reactionaire rijmelarij die Sabina op haar nine to five moet propageren, maar die van geheel onalledaagse gebeurtenissen waar een Tante Kaat-oplossing op gevonden wordt. Stevig van de pot gerukt, maar zeker exemplarisch.