Tarde para la ira

De Spaanse acteur Raúl Arévalo (Los amantes pasajeros, La isla mínima) heeft er enkele jaren over heen laten gaan om met Tarde para la ira als regisseur te debuteren. Het rijpingsproces heeft deze sluipende psychologische thriller beslist goed gedaan.

In een ongepolijste, indringende stijl betrekt de cineast ons meteen bij het wedervaren van Jose, een modale kerel die vriendschap sluit met een familie die een bar uitbaat. In enkele bedaard vertelde, maar niettemin intense scènes maken we kennis met de protagonisten, waarna langzaam duidelijk wordt waarom Jose toenadering zoekt tot barvrouw Ana. Niet toevallig immers dat dit alles gebeurt vlak voor Ana's man Curro na acht jaar vrijkomt uit de gevangenis. Al die tijd heeft een ingehouden razernij liggen sluimeren.

Deze franjeloze vergeldingsthriller steunt sterk op ingehouden emoties en weet daardoor een geloofwaardige spanningsboog te creëren die de kijker een zeker onbehagen bezorgt. De camera treedt meestal in de voetsporen van de zeer menselijke personages, met benauwend effect. Enkele scènes in de auto voelen zelfs heel beklemmend aan. Jose is immers een tikkende tijdbom.

Slimme en geloofwaardige vergeldingsthriller

Arévalo kon met zijn eersteling op applaus en lof rekenen. Zijn film getuigt dan ook van een overdachte, effectieve stijl en laat zich narratief kenmerken door de realistische tragiek en op psychologie gefundeerde actie. Tarde para la ira moet zijn publiek weliswaar tussen de arthousefanaten zoeken, dit soort intelligente thrillers zou eveneens moeiteloos de popcornvreter weten te overtuigen van zijn kwaliteiten.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de